Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1801

Overdenkingen by het gebruik van het H. Avondmaal, voor denkende Christenen; door V.K. Veillodter. Uit het Hoogduitsch vertaald door G.H. Reiche, Leeraar der Luthersche Gemeente te Leyden. Te Zutphen, by H.C.A. Thieme, 1800. In gr. 8vo. 200 bl.

Een nuttig Handboek voor denkende Christenen, dien het niet zoo zeer om eigenlyke voorbereiding en leering, als om opwekking en voedzelstof voor hunne overpeinzingen, by het gebruik van het Heilig Avondmaal, te doen is. De Schryver heeft zorgvuldig vermyd, zich tot de Godsdienstige begrippen van zyn byzonder Kerkgenootschap te bepaalen, en zelfs daar, waar hy eenigzins in het verklaarende zou kunnen vallen, zich liever van algemeene uitdrukkingen bediend, gelyk, onder anderen, by de woorden der instelling, waarby hy niemeyer letterlyk heeft gevolgd. Dit, en de geheele wyze van schryven, maakt deze Overdenkingen

[p. 298]

regt bruikbaar, en gemeennuttig voor oprechte Christenen van allerlei Kerkgenootschappen. Die niet te veel gehecht zyn aan hunne eigene wyze van uitdrukking en verklaaring der bybelsche gezegden, kunnen by de woorden van den Schryver genoeg denken. Zy vinden hiertoe overal ruime stoffe en allergeschiktste aanleiding.

De Vertaaling is ons zeer goed bevallen. Hier en daar is daarby gebruik gemaakt van eenige gepaste Gezangen, door den kundigen lublink, de Jonge, vervaardigd, en, voor eenigen tyd, aan zyne vrienden in druk medegedeeld, die de Eerw. reiche, in de plaats van eenige in 't oorspronkelyke ingevoegde vaarzen en Godsdienstige gezangen, niet kwalyk te passe gebragt heeft.

Zie hier, tot eene proeve van den schryf- en denktrant van veillodter, een klein gedeelte der aanspraak aan jonge Christenen, by hunne eerste viering van het H. Avondmaal:

‘Vertoeft nog eenige oogenblikken, eer Gy, met eede, de geloften van vroomheid en liefde zweert, Gy nieuwe medegenooten van ons geloof, Gy, welken dankbaarheid en verlangen naar versterking in onzen kring bragten. Wy neemen U op in onze gemeenschap met heilige liefde; wy aanbidden God, die U voor dit zalig tydstip deed ryp worden; wy gevoelen, met U, den zegen van deeze oogenblikken. Mogt Gy nu ook gantschelyk al het gewigt van deezen stap, de heiligheid der geloften, die Gy bereid zyt om af te leggen, en de ernstige verplichtingen, die Gy daardoor op U neemt, erkennen, ten einde deeze oogenblikken beslissend mogten worden voor uwe kracht ter deugd, geduurende uw geheele leven, en eenmaal voor uwe gerustheid in de uure des doods - dit, dit is onze vuurige wensch, dit smeeken wy voor U, welken God nu nader met ons vereenigt. Erkent, Geliefden! en gevoelt, wat de eerste viering van Jezus dood voor zyne getrouwe vrienden is; welke veranderingen dit tydpunt in hun moet voortbrengen; welke heilige verplichtingen het feest der gedagtenis van den Godlyken oplegt, van Hem, die reine deugd leerde en uitoeffende; welke uitzichten zich thans voor U, als meer gevormde menschen, openen, en voor welke hoogere zaligheden Gy nu, op het pad der verlichting, welke Jezus Christus verspreidde, vatbaar kunt worden.’

[p. 299]

‘Onzer aller gebed is verhoord. Wy zien U, met dankbaare vreugde, in den kring onzer godsdienstige aandacht; zien U bereid, by het heilig feest der gedagtenis van Jezus, om Hem, plechtiglyk, als den leeraar der waarheid en den bevryder van de ellende der zonde te huldigen, U blymoedig als belyders van zyne eerwaardige leere te bekennen, haar eeuwige getrouwheid, en aan haren grooten verkondiger dankbaare gehoorzaamheid te zweeren, en, aldus, nu zelven de geloften op U te neemen, die voormaals in uwen naam, met vertrouwen en liefde, den Eeuwigen gedaan werden.’

‘Aan den Godsdienst, welken Jezus leerde, hebt Gy den zegen van dit uur te danken. Deezen Godsdienst nu, geduurende uw gantsche leven, door uwen wandel te eeren, voor zynen veredelenden invloed uwe harten te openen, zyne vertroostingen te omhelzen, zyne beloften op U toe te passen, en hem dus, als edele vroome menschen, getrouw te zyn tot aan het einde - is eene verpligting, welker vervulling Gy thans belooft. Dat dezelve U altoos heilig blyve - voor den vrede van uwe ziel in het leven, voor uwe gerustheid en hoop aan den rand des grafs, voor uw eeuwig heil - wenschen wy dat voor U, en smeeken met U tot God, dat Hy U versterke om deeze dierbaare gelofte te vervullen.’