Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1801

De troostgronden der Kristenen, by 't sterven hunner Godvruchtige Naastbestaanden en Vrienden; aangeweezen en aangepreezen in eene Leerrede over 1 Thessal. IV:17^b, 18, gedaan in 's Hage, den 20 April 1800, door Joh. Jac. Serrurier, Emeritus Predikant aldaar. Te Amsterdam, by J. Allart, 1800. In gr. 8vo. 56 bl.

Eene stichtelyke Kerkrede, waarin de Eerw. serrurier, sedert ettelyke jaaren rustend Leeraar by de

[p. 221]

Haagsche Hervormden, zyne Gemeente nog eens over een aangelegen onderwerp heeft willen onderhouden. Hy had by zich zelven niet de minste gedachte of voorneemen, om dezelve in 't licht te geeven; maar doet dit nu evenwel, met een christelyk doel, ter voldoening aan het aanhoudend verlangen van veelen.

Eerst wordt, naar aanleiding van den text, gesproken over het zalig lot, dat Gods volk namaals te wachten heeft, door den Apostel dus uitgedrukt: En alzoo zullen wy altoos by den Heere zyn. Dit onderstelt, dat zy altoos by elkander zyn en blyven zullen. 'Er zal eene allertederste, hartelykste en zuiverste vriendschap gevonden worden, niet slechts tusschen eenige weinigen, maar tusschen alle de gezaligden zonder eenige uitzondering. Maar dit geluk zal merkelyk vergroot worden, naardien zy te samen altyd by den Heere zullen zyn. 't Geen te kennen geeft: 1) dat zy in dezelfde plaats zyn zullen, daar de Heer is, (in den derden hemel, eene plaats, die de Eerw. serrurier, in eene aanteekening op bl. 28, 29, met sommigen, van het zoogenaamd paradys, waardoor men dan de verblyfplaats der afgestorvenen, tot op den dag der opstandinge, verstaat, wil onderscheiden hebben.) 2) In den zelfden staat. 3) In naauwen omgang en gemeenzaame verkeering met den Heere. Welk alles, in den gewoonen leertrant, geleidelyk wordt ontvouwd. Vervolgends bepaalt de Leeraar de aandacht zyner Toehoorderen by het betaamelyk gebruik, 't welk Christenen van deze Leer, by 't afsterven van Godvruchtige naastbestaanden en vrienden, behooren te maaken: Zy moeten malkanderen met deze woorden (met deze gewigtige waarheden) vertroosten; niet zoo onmaatig, onredelyk, en buitenspoorig bedroefd zyn, gelyk de Heidenen, die geene hoop hebben. Eindelyk worden uit het verhandelde deze toepasselyke waarheden afgeleid. 1) Christenen moeten zich verblyden in de hoop. 2) 't Lot van den godloozen, en van elken zondaar, zal daarvan veel verschillen. 3) 'Er behoort hier reeds een naauwe band van vereeniging tusschen de geenen, die den Heere vreezen, plaats te hebben. 4) Wy moeten toezien, dat wy ons ook wachten van gebruiken en gewoonten, die nog onder ons plaats hebben, en die tegen den aart en den geest van 't waare Kristendom stryden, schoon ze als zoodanig niet beschouwd of er-

[p. 222]

kend worden. Hiertoe brengt de Eerw. serrurier de kwaade gewoonte, om na een zwaar sterfgeval, alleen uit navolging, verscheidene weeken achteréén uit de Kerk te blyven, of de Kerk te schuuwen, omdat 'er geliefde voorwerpen begraaven liggen. ‘En wat zal ik zeggen,’ voegt hy 'er by, ‘van die lastige lang over 't aangezicht hangende floersche kappen, waarmede vrouwen haare mans, en dochters haare ouders, maanden en tyden achteréén, gewoon zyn te berouwen? Elk, die in 't geval is, klaagt 'er bitter over, dat het zoo onaangenaam is, en nadeelig voor de gezondheid, en byzonder voor 't gezicht, en ieder doet het evenwel! en waarom? omdat het in gebruik is, en de menschen anders denken, en zeggen zouden, dat men niet genoeg bedroefd was over den gestorvenen.’ Het ware te wenschen, dat alle zulke stemmen, die zich nu en dan laaten hooren, om de menschen van verscheidene lastige en nadeelige voorouderlyke gewoonten, inzonderheid ook met opzicht tot de wyze van begraaven en berouwen van afgestorvene vrienden, af te brengen, eindelyk, in eene Eeuw, zoo verlicht, als de onze, eens meer ingang vonden, en dat ook de hartelyke taal van zulken waardigen Gryzaart, eerst voor een aanzienlyk gehoor, en nu voor 't leezend publiek, openlyk ontboezemd, tot dat einde van veelen opgemerkt wierd. Wy twyfelen geenzins, of dit eenvoudig, ten eenemaal ongekunsteld Opstel, welk overal Christelyke gevoelens ademt, zal, over 't geheel, niet alleen in de Haagsche Gemeente, maar ook elders, met genoegen, wy hoopen ook tot leering en stichting, geleezen worden.