Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1799

De mandemaaker. Eene anekdote.

Koning george de I van Engeland, in de tusschenpoozen zyner Rykszorgen, en wanneer hy met zyne gemeenzaame Vrienden zich verlustigde, plagt, aan dezelven, de volgende Anekdote te verhaalen.

Omtrent het Jaar 1615 woonde, ergens in Duitschland, een Edelman, wiens Dogter door een Jongeling van adelyke geboorte wierdt gevryd. In zyn aanzoek by de jonge Dame niet ongelukkig slaagende, vraagde hem de Edelman, in een gesprek, welk hy met hem over de groote zaak hieldt, hoe hy zyne Dogter, indien hy met haar in 't huwelyk tradt, dagt te onderhouden? Het antwoord was, volgens haaren rang. De Vader hierop hervattende, dat dit niet een antwoord op zyne vraag was, begeerde hy andermaal te weeten, waar mede hy haar onderhouden zoude? Waarop de jonge Edelman hernam, dat hy hoopte, dat men hier voor niet behoefde bezorgd te zyn, vermits zyn rykdom even bekend was als zyn naam. De oude Heer erkende, dat hy groote goederen bezat, maar vraagde tevens, of hy geen meer vastigheids dan zyne Landgoederen bezat, waar mede hy zyne Dogter kon onderhouden? Vreemd klonk deeze vraag den Jongeling in

[p. 462]

de ooren; doch de bedoeling daar van was, dat de oude Edelman zyn vast besluit aankondigde, om zyne Dogter, hoewel zyne Erfgenaame, en die groote goederen hadt te verwagten, nimmer uit te huwen dan aan iemand, die een Handwerk verstondt, waar van hy zou kunnen bestaan, indien hy uit zyn Land wierdt verdreven.

De Jongeling verstondt thans geen Handwerk. Doch, het kostte wat het wilde, zyne Minnares niet willende verlaaten, verzogt hy een jaar uitstel, met belofte van in hetzelve eenig bedryf te zullen leeren. Diensvolgens vervoegde hy zich by een Mandemaaker, den bekwaamsten in zyn beroep, welken hy kon vinden. De vlyt, met welken hy zich oeffende, hadt ten gevolge, dat hy, binnen het tydsverloop van zes maanden, dat handwerk beter dan zyn Baas verstondt. Als eene proeve van zyn vernuft, en van zyne ongemeene vorderingen in zoo kort een tyd, vertoonde hy aan de jonge Dame een werkstuk van zyn maakzel; zynde een witte teenen Mand, welke, veele jaaren daarnaa, in algemeen gebruik kwam onder de Jufferschap, onder den naam van Kleeremanden bekend, uit Holland en Duitschland na Engeland overgebragt. Eene gewenschte echtverbintenis was het gevolg van deezen maatregel. Het ongeluk wilde, eenige jaaren naa dit huwelyk, dat de Edelman, met zynen Schoonzoon en Dogter, door de rampen des Oorlogs, van alle zyne bezittingen beroofd, zyn Vaderland moest verlaaten. Thans kwam den jongen Edelman zyn handwerk te stade. In Holland, alwaar hy zich hadt nedergezet, onderhieldt hy zynen Schoonvader en zyn gezin met het maaken van witte Mandtjes, van zo eene uitsteekende fraaiheid, dat hy geenen weergaê hadt. En 't was deeze Duitsche Edelman, welke den Hollanderen de kunst leerde van het vervaardigen dier aartige Mandtjes, welke in de Nederlanden nog heden gemaakt worden.