Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1799

Beschouwing van de werken der natuur.

Groot zyn Gods Werken! Hy heeft dezelve alle met wysheid gemaakt. De aarde is vol van zyne goedertierenheid! - moet elk aandagtig Beschouwer van Gods groote en verbaazende gewrogten uitroepen. Komt dan, Natuurgenooten! verheft den roem en de magt van Hem, die de gantsche Natuur geschapen heeft, en nog daaglyks, in zo veele byzonderheden, onderhoudt en gadeslaat.

Men doe, voor 't hoog bestuur, een eeuwig danklied klinken:
Gods magt is altoos wys, Gods wil is eindloos goed!

Ja duizenden getuigen van des Scheppers pracht en sterkte, - al de Waerelden roemen het geen zyne wysbeid voortbragt; Zeeën, Bergen, Bosschen, Rotzen, zyn alle spreekende bewyzen van Gods liefde, van Gods magt.

Zouden wy, verhevenste der ondermaansche Schepzelen, alleen dan zwygen; daar Hy, de groote Bouwmeester der Waereld, overwaardig is, om, van al wat redelyk denkt, geëerd en aangebeden te worden?

Wie doet millioenen Zonnen prachtig, heerlyk schitteren? - Wie stelde paalen aan ontelbre Bollen, in hunne wonderbaare wending? - Wie anders dan Gods gebiedende Almagt? Hy, Jehova! stapelt bergen op bergen, om het geweld van den storm te boeijen, daar Hy van derzelver toppen gezondheid en verheuging af doet daalen. Hy denkt altoos om het welzyn zyner Schepzelen: het smagtend veld drenkt Hy met aangenaamen regen, en met dauw; koelt de lugt door zagte win-

[p. 428]

den, ja verkwikt de gantsche onafmeetbaare Schepping, de geheele Natuur.

Het is Gods hand, die, in de aangenaame Lente, de aarde met een tapyt van bloemen verciert; en, naa ons de aangenaamheden van Zomer en Herfst te hebben doen genieten, de aarde, als gehuld in vlokken, in zagte windzelen nederlegt. Maar wie kan naar eisch de Werken der Natuur, in alle byzonderheden, verheffen? waar zouden wy beginnen, waar eindigen? De gantsche Natuur predikt Gods ontzaglyke grootheid en vaderlyke goedheid; want hy hegt zelfs nut en zegen aan de rampen die ons treffen. Ja, spreek, verdwaalde Godverzaaker! wie dondert in de wolken? wien hoort ge in de stormen loeijen? Spreek, Twyfelaar! wie stuwt de golven, dat ze als hooge bergen zich verheffen? - Donder, zee en stormen zeggen 't u, dat het God is, die deeze Wonderen werkt; en wat twyfelt gy? Laat veel liever uw mond van Gods groote daaden gewaagen. Hy schiep het gantsche Heelal, ter zyner Eer en ten onzen nutte. - Ontvang dan, ô Eeuwige Godheid! onzen dank, onze aanbidding; en laat u het onvermogen van uwen aardworm niet mishaagen. Gy, die in ons hart kunt leezen, ziet en weet onzen hoogsten wensch, om u eens, in de eindelooze Eeuwigheid, in uwe onmiddelyke tegenwoordigheid, den hoogsten lof toe te brengen!

Sta ik, met het hoofd omlauwerd,

Voor uw' troon, ô Alvermogen!

Dan zal ik, met ed'ler lied'ren,

Uwe Majesteit verhoogen.

Stond, waarnaar ik smachtende uitzie,

Yl tot hem, die u verbeidt;

Koom, zo smaak ik eerlang zuiv're,

Wissellooze Zaligheid!