Iets over den oorsprong der almanachen.
(Ontleend uit The Four Ages, by william jackson, van Exeter.)
Ik vind ergens vermeld, ‘dat de oude Saxen gewoon waren op vierkante Stokken, omtrent een voet lang, korter of langer naar welgevallen, de Maansloop van een geheel jaar te snyden, volgens welke zy altoos, met zekerheid, konden zeggen, wanneer het Nieuwe Maan, Volle Maan was, met de tusschenvallende Maansveranderingen. Zodanig gesneeden Stokken droegen by hun den naam van Al-mon-aght, dat is Alle-maan-aanwyzing, of het in agt neemen van alle Maanverschynzelen, en van hier is de naam van Almanach ontleend.’
Dit aangehaalde is eene eenvoudige afleiding van de Benaaming Almanach, en wyst aan, den misslag der geenen, die dit woord van het Arabisch willen afleiden, alleen op den grondslag van de eerste Lettergreep Al.
'Er is in St. John's College, te Cambridge, een Saxische Almanach, volkomen overeenstemmende met de boven opgegeevene beschryving. En ik bezit een Almanach, gemaakt onder de Regeering van eduard den III, op pergament, niet in de gewoone gedaante van een Blad of Boek; maar bestaande uit afzonderlyke stukjes, gevouwen in de gedaante van een platten stok of lat, op de Saxische wyze. Het stuk is volkomen in