Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1798

Kleine Dichterlyke Handschriften. Tiende Schakeering. Te Amsteldam, by P.J. Uylenbroek, 1797. In gr. 8vo. 136 bl.

In deze Schakering vindt men weder tweëndertig groter en kleiner Dichtstukken van onderscheiden makers, dezelfde, die ook reeds in de vorige Schakeringen hunne bydragen geleverd hebben. Alle deze stukken hebben geenzins gelyke waarde. Sommige zyn niet meer dan middenmatig. Andere hebben meer dichterlyk genie. Vooral hebben ons de geestige wendingen in het Gedicht aan Niemand, door o.c.f. hoffham, zeer behaagd; zo als wy ook de Vertalingen van de Ouden, vooral die van Tibullus, door r.h. arntzenius, met genoegen gelezen hebben. Maar uitmuntend door 's Dichters beminlyk yuur, en daar door, in ons oog, niet minder dan door het onderwerp belangwekkend boven de overige, is het eerste stuk van deze Verzameling, zynde een Lierzang op de Polen, door d.j. van lennep. Gaarn wenschten wy dit schone vers hier aanstonds voor onze Lezers te mogen afschryven. Daar nogthans deszelfs uitgebreidheid ons hiervan wederhoudt, zullen wy

[p. 327]

nu alleen tot ene proeve, welke in onze dagen wel eens verdient herdacht te worden, van de verdienstlyke Burgeres a.m. moens het volgende overnemen.

Zagte rust! gy, rozenteelster!
Ongekende zielenstreelster!

Hoe gevoel ik uw waardy!

Hier, waar 't alles kwelling ademt,
Onrust 's waerelds as omvademt,

Blinkt ge in al uw schoon voor my.

't Is die rust, die, boven de aarde,
Ons het zagtst genot bewaarde,

Die myn hart zo teder lieft:

Ja, gy kunt de ziel verblyden,
Artzeny! als smart en lyden

Ons met bittre pylen grieft.

Laat de oorlog rondom woeden,
Volken zich ter slachting spoeden;

Nood en onrecht heersche alom!

Rust van 't hart! gy schuwt die lagen:
Onschuld blyft u onderschragen,

Godsdienst is uw heiligdom.

Dat het all' in puin verkeere,
't All' des waerelds onrust leere,

Uw bezit is boven 't lot;

Wat in 't stof moog' nederzinken,
Zy zal eeuwig helder blinken,

Want haar oorsprong is uit God.

Eens zal zy op 't heerlykst dagen,
Daar, waar geen bewoners klagen,

Waar nooit onschuld hooploos schreit:

Hier, dier toekomst waard' te leven,
En naar 't loon der deugd te streven,

Maakt ons ryp voor de eeuwigheid.

't Hart, u, zagte rust! geheiligd,
Is voor storm en leed beveiligd.

Stervelingen! kies die vreugd:

Leer uzelve, uw waarde, kennen,
En uw hart dier rust gewennen,

In de schaâuw der ware deugd.