Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1797

[p. 349]

De gevolgen van een misstap.
Anecdote van 1786.

(Uit het Fransch.)

Een Dansser van een der voornaamste Theaters van Parys had zich, gebakerd in zyn' wyden mantel, op zekeren avond, in een der laanen van het Palais Royal begeeven, en wagtte aldaar, verveelend, het uur af in het welk hy het publiek deszelfs verveeling stond te beneemen; wanneer een arme Vrouw, met haar zoogend kind aan de borst, hem om een aalmoes vroeg, en wel door gebaarden, veel nadrukkelyker dan woorden. De nacht was niet duister genoeg om hem niet te doen onderscheiden dat deze Vrouw jong en schoon was. Hy gaf haar een stuk geld, 't welk zy ontving met die bedeesde stilzwygenheid, welke misschien de dankbaarheid het gevoeligst uitdrukt. Zie daar eene eerlyke Lyderes, zeide hy by zich zelven, en hy gevoelde op dat oogenblik, dat hem haar lot ter harte ging; want de Danssers, hoewel uit veele Kerkgemeenschappen gebannen, zyn daarom geene vreemdelingen in de Christelyke liefde. Hy plaatste zich op een bank waar de ongelukkige gezeten was, en deed haar eenige vraagen, met al die behoedzaamheld, welke men aan ongelukkigen verschuldigd is. Zy beantwoordde dezelven zediglyk; en, na eenige tegenkantingen, bewilligde zy in zyne begeerte, om hem het volgend geval te verhaalen. ‘Myn Vader was, zeide zy, een der voornaamste Herbergiers van een kleine Stad, op den weg tusschen Parys en Lyon. Ik was zyn eenigste Dochter. Myne Moeder gaf my eene opvoeding met al die bezorgdheid, welke de lieden der groote waereld ongeerne gelooven willen, dat in de opvoeding onder lieden van onzen rang plaats vind. - Ik wil hier mede niet zeggen, dat men my Meesters gaf; zy waren in ons Steedje niet te vinden: maar ik bewoonde een achterkamer in ons huis. - Ik bediende nimmer de Reizigers, en was verwyderd van derzelver ongebonden voorstellen.

Deze voorzorgen beletteden echter niet dat veelen hunner ondernamen om my te verleiden. Een Koopman, genaamd deslandes, die geduuriglyk in ons huis zyn verbyf hield, en die niets minder dan beminnelyk was, werd de gevaarlykste van allen; ik zeg het tot myne beschaaming. Hy hield my in den beginne een stuk goud voor oogen, 't welk my echter niet in verzoeking bragt, maar ten laatsten vertoonde hy my een stuk Kant, en een stuk zy-

[p. 350]

den Stoffe, en deze verblindden my. Hy vroeg my verlof om ze in myne kamer te mogen brengen, wanneer de nacht genaderd zoude zyn. - Ik maakte het hem gemakkelyker, en bedroog eene Moeder en eenen Vader die my aanbaden. - Welke waren de gevolgen, goede Hemel, van dezen stap!

't Was in den Winter. Het ondier verliet my, na verloop van drie uuren, om zich aan den avondmaaltyd te begeeven. - Des anderendaags deed hy zyn Rytuig met het krieken van den dag inspannen; maar, by het inpakken van zyne Koopwaaren, beklaagde hy zich dat hy bestoolen was. Het geheele huis kwam in beweeging. De Reizigers stonden verbaasd. - Men deed navorschingen; het geveinsde gestolene werd gevonden in een kas, in welke ik het gesloten had - men overlaadde my met vraagen, op welke ik niet dan door traanen antwoordde. - Deslandes nam onbeschaamd zyne zyden Stoffe en Kanten terug, en legde ze in zyn Rytuig, na dat hy een Proces-Verbaal had doen teekenen, het welk de Rechter der Plaats zich verpligt vond in alleryl samen te stellen, en in het welk geen twysel wegens den diefstal was overgebleeven. Ik was te zedig opgebracht, en men zou my veeleer naar het Schavot hebben doen sleepen, dan my myne schande, ten byweezen van zoo veele persoonen, te doen belyden.

De Rechter, gedrongen door beginzelen, welke het onnoodig is dat ik u aan het verstand brenge, schreef aan zynen Opperrechter, dat de algemeene veiligheid vorderde dat 'er Marechaussées naar onze Plaats afgezonden wierden. - Welhaast bekwamen wy vier Ruiters, die geduurende meer dan twee maanden wierden geherbergd, onderhouden en bezoldigd, op kosten van myn Vader. Het huis wierd verlaaten. De Reizigers vermydden het als ware het een moordhol. Wy durfden geen voet meer op straat zetten. De schuldenaars van myn Vader betaalden hem niet, en zyne schuldeisschers vervolgden hem. De dood onttrok hem aan zyn verdriet. - Hy sloot my in zyne armen, en loosde de laatste zucht.

Myne Moeder stierf niet, en ik geloof dat onze ongelukken haare liefde voor my vermeerderden. Wy begaven ons in stilte naar Parys. Zy ontdekte my onderweg dat ik zwanger was; en dit kind, 't welk wy schier behoorden te haaten, heeft noch de een noch de andere van ons kunnen doen besluiten hetzelve van ons te verwyderen. Ik zal u niets zeggen van het geen wy zedert onze aankomst alhier geleden hebben. Myne Moeder is dagloonster op een waschschuit, en ik verligt haaren arbeid dagelyks geduurende eenige uuten, op welke zy myn

[p. 351]

kind houdt; maar het weinige, dat wy met dezen arbeid verdienen, is niet toereikend voor onze noodwendige behoeften, en ik vind my genoodzaakt de verachtelyke broodwinning van bedelaarster by de hand te neemen, tot dat myn kind gespeend zal zyn.’

De Dansser stak op nieuw een stuk geld in de hand dezer ongelukkige - haar verzekerende dat hy alle moeite zoude aanwenden om haar en haare Moeder uit derzelver akeligen toestand te redden, en het is misschien overtollig te verzekeren dat hy by haar aandrong te volharden in die eerlyke gevoelens waar van haare tegenswoordige toestand blyken gaf. - Vervolgens ging hy dansen, hoewel hy 'er in 't geheel geen' lust toe had. De geschiedenis, welke hy vernomen had, trof zyn hart, en vervulde zynen geest. Onder het maaken zyner passen, overpeinsde hy het kwaad, waar door het menschelyk geslacht gekweld wordt. Hy maakte een luchtsprong op zes, daar zy op tien gedaan moest worden. Hy maakte een pas de bourrée voor een pas de rigaudon. De lieden in de Loges verzekerden elkander dat hy dronken was, en in 't Parterre wierdt hy uitgeslooten.