Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1797

In acerbum Funus Nicolai Bondt, M.D. et Botanices Professoris in illustri Athenaeo Amstelaedamensi, defuncti die 17 Augusti 1796. Ad Socios Sodalitatis Amstelaedamensis, Libertatis & Concordioe nomine insignitae, & in diem Veneris institutae, Amstelodami, apud P.J. Uylenbroek, 1796. In 8vo. m.f. 13 pp.

Op het treurig Afsterven van nicolaas bondt, enz.

Het was van alle tyden ene ware behoefte voor edele en gevoelige harten de gedachtenis van verdienstlyke mannen te vereeren, en hunne namen op enigerhande wyze der vergetelheid te ontrukken. En elk, die met het uitmuntend verstand en de verheven zielshoedanigheden van den Hoogleeraar n. bondt slechts enigermate is bekend geweest, zal ongetwyfeld zyne gedachtenis, boven die van vele anderen, deze eere wel waardig achten. Hy werd in den zomer des vorigen jaars, in zynen nog zeer jeugdigen leeftyd, der geleerde wereld, der jeugd, en der lydende menschheid, ontrukt. De billyke rouwklagt over zyn treurig afsterven, welke wy hier aankondigen, is van den naarstigen beoefenaar der oude Schryveren, en in de Latynsche poëzy zeer ervarenen, hieronymus de bosch. Dezelve is opgedragen aan de leden van het Amsterdamsche Genootschap Libertas & Concordia, die in bondt een waardig kunstgenoot, en geacht vriend, verloren. De bosch had, om de gevoeligheid zyner medeleden op te wekken, niets meer nodig, dan hun de nuttige bekwaamheden en be-

[p. 91]

minlyke zeden van den gestorvenen voor den geest te stellen. Zyne versen blyken de oprechte uitboezeming van zyn getroffen hart te zyn, en de eenvouwdigheid, het grote sieraad van bondt, geven dezelve een wezenlyk schoon. In de overzetting van everhardus engelen, naast het oorspronglyk Dichtstuk geplaatst, is de kracht van hetzelve, zoveel mooglyk, ook wél behouden. Beide stukken verdienen van de beminnaars der letteren, en hoogschatters van verdiensten, gelezen te worden.