Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1796

De onverwagte ontmoeting.
Eene waare Geschiedenis.

(Uit edward jones, Musical and Poëtical Relicks of the Welsh Bards.)

Hugh lluyd cynvael was onder zyne Welsche Landgenooten een uitmuntend Dichter, en leefde te Cynvael, in

[p. 608]

Ardudwy, Merionethshire,, omtrent den Jaare 1620. In zyne jeugd vervaardigde hy een steenen Bank aan de deur van zyn huis. Zyner Vrouwe Zuster was de eerste, die op deeze Bank ging zitten. - ‘Molly,’ zeide hy, haar daar vindende, ‘gy hebt de maagdom van deeze Bank; gy moet my daar voor drie kussen geeven.’ - Gereedlyk werd aan deezen vriendschapsëisch voldaan.

Eenigen tyd daar naa overleed zyne Huisvrouw. Hugh lluyd cynvael verliet zyne wooning, en toog na Londen. Hy liet zyne Schoonzuster, nu getrouwd, in 't bezit van zyn Huis. Hy begaf zich in Krygsdienst, onder olivier cromwell, en bekleedde geen onaanzienlyke post. Ten tyde der Herstelling van carel den II, bevond hy zich in 't Leger van den Generaal monk.

Naa eene menigte jaaren van huis geweest, en oud geworden te zyn, keerde hy na zyn Geboorteland weder. Op een Zomerschen avond bereikte hy zyn Huis. Hy zag zyne Schoonzuster, haar Egtgenoot, en reeds groot gewordene Kinderen, zittende op de voorgemelde Bank. Zy hielden den avondmaaltyd. Hy vroeg, in 't Engelsch, ‘of zy hem dien nagt wilden huisvesten?’ - Geen hunner verstond een enkel woord Engelsch. Zy, nogthans, gissende en raadende wat de Vreemdeling verlangde, weezen hem een bed in 't huis aan, en wel het beste, met bygevoegden wenk, dat hy met hun het avondëeten zou gebruiken. Hy bewilligde.

Verzadigd zynde, zeide hy een Vers in de Landtaale op. Zyne Schoonzuster, dit gehoord hebbende, riep uit: ‘Wel, myn goede Vriend! gy zyt geen Vreemdeling, maar een gebooren Welschman!’ - Hy antwoordde: ‘Ja, dat ben ik; het is een aantal jaaren geleden, dat ik drie kussen kreeg van haar, die het eerst op deeze Bank plaats nam.’

Genoeg om den Onbekenden te doen herkennen, en in het daar gezeten verwonderd Huisgezin eene zo groote als onverwagte vreugde te verwekken. - Hierop haalde hy uit zyn zak een groote beurs met goud gevuld, en reikte die aan zyne Schoonzuster over, onder deeze betuiging: ‘Neem dit goud, als eene belooning voor uwe Gastvry- en Herbergzaamheid, betoond aan den ouden Engelschen Vreemdeling, die thans meer dan tachtig jaaren bereikt heeft: hy wil 'er niets meer voor hebben, dan alle nagten een bed, en, zo lang hy leeft, het eenvoudig eeten, op zyn geboortegrond gebruikt!’