Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1796

Het ongepast en ongelukkig aangevoerde voorbeeld.

Men verhaalt, en, zo wy meenen, op goeden grond, dat de groote Vaderlandsche Historieschryver j. wagenaar, om zyne uitmuntende bekwaamheden en vergeldenswaardige verdiensten tot eersten Klerk ter Stads Secretarye van Amsterdam bevorderd, naa deeze bevordering, in Gezelschap, niet zelden eene verpoozing en uitspanning zogt in het Kaartspel. En geeven eenigen daar van ten hoofdreden op, dat hy, door dit bedryf van gezelligheid, op eene voeglyke wyze zich ontsloeg, om, in soms vermengde Gezelschappen, over zaaken, den Staat en Stad raakende, gevraagd, en tot een meer dan hy gepast oordeelde onderhoud uitgelokt te worden.

Wanneer men zich wagenaar met die oogmerken speelende verbeeldt, is en blyft hy de groote Man; en zal niemand, dan voor alle uitspanning den neus opschortende vies- en styfheid, zyn gedrag wraaken. - Doch onlangs hoorden wy, zeer ongelukkig, het voorbeeld van den Kaartfpeelenden wagenaar te passe brengen.

By eene Municipaliteits-verkiezing, in zekere Hollandsche

[p. 510]

Stad, was de keus wat ruim en ryklyk gevallen, althans naar zommiger oordeel, op Lieden, die al den tyd, welke hun, voor zo verre zy bedryf hadden, overschoot, zints jaaren, aan het Spel hadden toegewyd, en Slaaven van 't zelve heeten mogten. - Een verstandig Man maakte, te recht, de aanmerking, dat de Speeltafel de Leerschool niet was om ter Stadsbestuur bekwaamheid te verkrygen, en dat zodanige Persoonen, hoe braaf anders, geen aanleg altoos hadden om de post, waartoe zy geroepen waren, op eene waardige, en der Burgerye nuttige, wyze te bekleeden. - Een des Gezelschaps, die deeze aanmerking hoorde, en een Speelbroeder van eenigen der Verkoorenen was, nam dit euvel op, en voerde den Aanmerkingmaaker, op eene bitze wyze, te gemoet: De groote wagenaar speelde ook!