Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1796

[p. 187]

Leerredenen en Bidstond over den XXV Psalm, door Dirk Cornelis van Voorst, Predikant te Leiderdorp. Te Leyden, by J. Meerburg, 1795. In gr. 8vo. 276 bl.

Uit tweederlei oogpunt kan dit Geschrift van den Eerw. van voorst beschouwd worden: deels, als eene naar gelange den aart des Plans uitvoerige en oordeelkundige Verklaaring van den vyf-en-twintigsten Psalm; deels, als eene Verzameling van Zedekundige Verhandelingen of Opwekkingen, strekkende ter bemoediginge van de zodanigen, welke, in dagen van tegenspoed en lyden, eene hooger dan menschelyke hulp behoeven. Tot narigt voor onze Leezers, wat zy, behalven het Schriftuurverklaarende, in deezen bondel kunnen vinden, zullen wy ons de moeite des overschryvens van de titels der Leerredenen getroosten. Het Gebed de ware Toevlucht voor een dankbaar en heilbegerig Mensch, vs. 1. Het Vertrouwen op God bevrydt van Schaamte, vs. 2. Trouweloosheid omtrent den Evenmensch baart Schaamte, vs. 3. De ware begeerte om God, in zyne daden, recht te kennen, vs. 4. Gods verklaringen de zekere waarborgen voor het onwankelbare van ons vertrouwen op God, vs. 5. De beste uitwerking van het beschouwen van ons slecht gedrag, vs. 6, 7. De zalige vrucht van Gods Goedheid en Rechtvaardigheid voor den Mensch, vs. 8, 9. De dankbare, gelovige, door schuld verslagene en Heilbegerige Avondmaalganger, vs. 10, 11. De vreese Gods des Christens grootsle belang, vs. 12, 13. God openbaart zyne Geheimen aan zyne Vrienden, vs. 14. Het Gebed is onafscheidelyk van het vertrouwen op God, vs. 15, 16. De grootste nood maakt het Gebed te noodzakelyker, vs. 17, 18, 19. De verlenging van ons leven eene begerelyke zaak, vs. 20. Oprechte Godzaligheid baart vertroosting en zegen, vs. 21. De benaauwde toestand van ons Vaderland, vs. 22. Een tweevoudig nut kan alzo het aandagtig doorleezen van dit Geschrift aanbrengen. De beoeffenaar van Bybelkennisse kan daar door worden opgeleid tot het rechte verstand van dit voortreffelyk Lied. De gemoedelyke Christen kan 'er door onderrigt of gesterkt worden in kennis van Waarheden, die naar de Godzaligheid zyn, ter bevre-

[p. 188]

diginge van zyn gemoed met de onaangenaame lotgevallen deezes tydlyken leevens, en ter versterkinge van zyne uitzigten op een beter, een ongestoord genot van genoegen en vrede. Als zodanig pryzen wy deeze Leerredenen den belangneemenden aan. Te zeer beviel ons de volgende passage, in de Leerrede op het Avondmaal, dan dat wy, tot een staal van van voorst's schryfwyze, dezelve niet zouden overneemen. Mogten alle Leeraars van het Euangelie des Vredes en der Vertroostinge eveneens gezind zyn! Aangemerkt hebbende, dat in den geheelen Bybel van troost wordt gesproken, en dat ons in denzelven nergens aanleiding wordt gegeeven om menschen van God af te schrikken, en van zyne Instellingen te doen vlugten, leidt van voorst daar uit dit gevolg af: ‘Dierhalven past het genen Leeraar van dat Euangelium, 't welk enkel goddelyke liefde ademt, den mensch harde denkbeelden van de Godheid in te boesemen. - Het betaamt hem in 't geheel niet den schuldigen en door schuld verslagenen Zondaar met schrik en angst voor dien God, met welken hy te doen heeft, te vervullen. Gelyk de Bedienaar van het Euangelium dit nooit vermag te doen, kan hy het niet verantwoorden, wanneer hy zulks by het houden van het Avondmaal wilde doen. Ook vooral dan moet hy van vrede, van troost spreken, en den Zondaar toeroepen, dat 'er by den Here veel vergeving is: op dat hy bewogen worde, al had hy 'er nog nooit te voren enig belang in gesteld, met zyne schuld de vergeving te smeken. Daar toe moet een Leeraar, by het Avondmaal-houden, den Zondaar opwekken. Ja! vooral moet hy elk, wiens hart hem by aanvang en voortgang aanklaagt, dat hy tegen den Here zynen God en Weldoener zeer gezondigd heeft, lokken en nodigen om - uit kracht van Gods menschenliefde in het zenden van zynen Zoon geopenbaard - tot die goddelyke liefde de toevlucht te nemen.’