Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1793

Berigt wegens de dryvende tuinen in het meir van Mexico.

De Abbé clavigero berigt ons, in de Geschiedenis van Mexico, dat, wanneer de Mexicaanen aan de Volken van Colhuan en Tepanecan onderworpen, en bepaald wierden tot elendig kleine Eilanden op het Meir van Mexico, zy voor eenige jaaren ophielden met het land te bebouwen, dewyl zy geen land hadden; tot dat noodzaaklykheid, de moeder van vinding en vlytbetoon, hun leerde, beweegbaare Velden en Tuinen te vormen, die op het water des Meirs dreeven.

De wyze, op welke zy deeze maakten, en nog heden ten dage volgen, is zeer eenvoudig. Zy voegen en vlegten takken en wortels van Waterplanten, en andere ligte stoffen, zamen; doch die genoegzaame sterkte en stevigheid hebben, om de Tuinäarde, digt inëen geärbeid, te draagen. Op deezen grond liggen zy de ligte Boschjes, die op het Meir dryven, en over alles verspreiden zy den modder, welken zy uit de diepte des Meirs haalen.

De geregelde gedaante deezer Tuinen is vierhoekig; de lengte en breedte verschillen; doch doorgaans zyn ze omtrent agt roeden lang, en niet meer dan drie breed, en

[p. 449]

zyn minder dan een voet hoog boven de oppervlakte des waters.

Zodanig waren de eerste Velden die de Mexicaanen bezaten naa de grondvesting van Mexico: eerst werden ze beplant met Maiz en andere Gewassen, tot leevensönderhoud noodig. Wanneer, in 't vervolg van tyd, deeze Velden talryk werden door vlytbetoon, vondt men onder dezelve Bloemtuinen, en Velden met welriekende Kruiden, die gebruikt werden in den dienst der Goden, of tot wellust der Aanzienlyken. Tegenwoordig kweeken zy Bloemen, en alle soorten van Gewassen, op dezelve. Alle dagen, het geheele jaar door, ziet men, by zonne opgang, ontelbaare Vaartuigen, belaaden met verscheidenerlei soorten van Bloemen en Kruiden, langs het Kanaal komen, na de groote Marktplaats der Hoofdstad.

Alle Planten groeijen weelig in deeze Tuinen: de modder van het Meir levert een zeer vrugtbaaren grond uit, en heeft dezelve geen besproeijing uit de wolken noodig. In de grootste Tuinen staat doorgaans een kleine boom, of zelfs een kleine hut, ter beschutting van den Tuinier, en om hem voor het steeken der zonne, of den regen, te dekken.

Wanneer de Eigenaar van een dryvenden Tuin, of van een Chinampa, gelyk men ze noemt, van plaats begeert te veranderen, om of zich van een lastigen Nabuur te verwyderen, of nader by zyne Familie te komen, dan begeeft hy zich in een klein Vaartuig, en roeit alleen met zyn Tuin weg, als dezelve klein is, of bedient zich van anderer hulpe, in gevalle de grootte van den Tuin vordert, dat meer handen helpen roeijen, om de Tuin, met de geheele beplanting en opstal, elders heen te brengen.

Dat gedeelte van het Meir, waar men deeze dryvende Tuinen aantreft, is eene plaats van verlustiging, en ontvangen de zinnen aldaar de grootste voldoening.