Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1793

[p. 261]

Waarneeming, van eene gelukkig herstelde zenuwziekte, welke met stuipen en hevige pynen vergezeld ging. Door R......M.D.

De Dochter van S.A. Rh., oud omtrent 12 Jaaren, had, in den Winter van het Jaar 1779, zeer veel koude en ongemak geleden, en daar by zich met weinig en slegt voedzel moeten geneeren: in de maand Maart, daar op volgende, klaagde zy over eene zeer ongemaklyke ligtigheid in het hoofd, waar by kwamen, duizelingen, scheuten, ruischingen der ooren, enz. Men gebruikte daar tegen verscheide huismiddeltjes; doch het ongemak verslimmerde, en wel zodanig, dat zy menigwerf hevige stuiptrekkingen kreeg, waar op dan lang aanhoudende flaauwten volgden, die vervangen wierden door eene geheele spanning en verstyving der rechterzyde, vergezeld met hevige pynen.

Op den 30sten April, wierd ik om raad gevraagd, en men berichtte my, dat het Meisje de Vallende Ziekte had; echter bevond ik het zo als boven gezegd is: haar aangezicht was bleek, de oogen stonden flets en waterig, de pols was traag en klein, de waterloozing weinig en raauw, trek tot eeten of drinken was 'er niet, en de krachten waren zeer vervallen; men had haar herhaalde reizen laaten purgeeren, doch hier door verergerde de Ziekte; ik schreef haar het volgend Geneesmiddel voor:

℞ Conservoe Anthos ℥i.
P. Ossis Sepioe Ʒiii.
Ol. Laterini seu Philosoph. Ʒβ.
Syr. flor. Stoechados ℥ii.
M.S. alle drie uuren een brokje, ter grootte van een hazelnoot, te gebruiken.

Twaalf achtereenvolgende dagen had zy hier van gebruik gemaakt, zonder eenige andere verbetering te bespeuren, dan dat de waterloozing ruimer, en de pis beter gekookt, wierd; hier op begonnen de spanning, verstyving en pynen, die zich te vooren alleen tot de rechterzyde bepaald hadden, meer het geheele lichaam aan te doen, en nu en dan, zonder voorafgegaane stuipen en flaauwten, te verschynen: dit duurde zo tot den 18den May;

[p. 262]

neemende de trekkingen en flaauwten in hevigheid en lengte van duur merkelyk af.

Op den 25sten, bevond ik alle de toevallen veel verminderd, en de Lyderesse in krachten toegenomen, schoon zy nog over eene aanhoudende groote zwakte aan de geheele rechterzyde klaagde.

Den 5den Juny, waren de ongemakken niet alleen nog meer geweeken, maar zy begon ook eene veel betere kleur te krygen, en daar by opgeruimd, en zelfs vrolyk, te worden, schoon zy nog zo zwak was, dat het gaan haar zeer moeijelyk viel. Dit continueerde tot den 10den, wanneer zich geene andere kwaade verschynzelen meer opdeeden, dan nu en dan eenige trekkingen, met aanhoudende pynen in de gewrichten.

Den 17den, vond ik haar veel gevorderd; de trekkingen en pynen kwamen slegts nu en dan, en als by vlaagen, en troffen dan eens deezen arm of been, dan weder eenen anderen, zonder algemeen of zeer hevig te worden: dit alles ging, by het aanhoudend gebruiken van voorgemeld middel, op deeze wyze, zo naar wensch voort, dat ik my vleide, daar door de geheele Ziekte te zullen overwinnen: maar, op den 23sten, haar bezoekende, vond ik, dat zich eene menigte galstoffe in de maag had opgehoopt, blykbaar uit eene zeer drooge tong, hevigen dorst, gebrek aan stoelgang, en aanhoudende neiging tot overgeeven; dit bewoog my haar den volgenden drank voor te schryven:

℞ Fol. Oriental. s.s. ℥β
Mannoe Calabr.
Fructus Tamarind. à ℥i.
f. cum Aq. q.s. inf. ad ℥viii. Col. adde.
Tart. emetici gr. iii.
Oxymell. simpl. ℥ii.
M.S. alle uur een tafellepel vol van te gebruiken.

Hier door ontlastte zy van boven en onderen vry wat galstoffe, waarna ik het volgend Poeijer liet neemen:

℞ Pulv. Rhei.
- Antispasm. Hall. à Ʒiii.
M.S. viermaal 's daags een vingerhoed vol, met wat water, te gebruiken.

[p. 263]

Den 29sten, klaagde zy alleen over een gevoel van branding in de maag; zynde de trekkingen en pynen gering: ik liet haar het voorschreeve Poeijer continueeren, tot den 6den July, wanneer ik haar pols zeer opgezet en vol vond; de trekkingen waren van geen belang, maar de pynen van aart veranderd: zy lieten niet alleen eene verdooving en gevoelloosheid in de leden na, maar schooten uit dezelve na de borst, en verwekten dan groote benaauwdheid en drukking: ik deed haar acht oncen bloed laaten, en gaf haar een Poeijer, uit Rad. Rhei & Pulv. e Chel. Cancror. comp. à p. oeq. bestaande, waar van zy alle twee uuren een vingerhoed vol gebruikte.

Hierop bevond zy zich veel beter: op den 9den, voegde ik 'er echter, om den sterken dorst, waar over zy klaagde, nog een derde gedeelte Nitrum by. Den 15den oordeelde ik het noodig, haar nog eens eene Infusio laxans, als boven, doch zonder de Tart. Emeticus, te moeten geeven, waar mede de Ziekte gelukkig eindigde.

In den volgenden Herfst, liet ik haar, uit vreeze dat zy, door het aanhoudende natte en koude weêr, op nieuw eenig ongemak mogt krygen, een paar maanden van het volgend Poeijer gebruik maaken:

℞ Pulv. Mastich. elect. Ʒvi.
- Ossis Sepioe Ʒiv.
- Rad. Rhei Ʒii.
M.S. viermaal 's daags een vingerhoed vol, met wat water, te neemen.

Na het welk zy ook volkomen gezond bleef.

Voor weinige Jaaren heb ik ontdekt, dat men een zoortgelyk Conserf, als boven gemeld is, onder de hand verkoopt, als een onfeilbaar Geneesmiddel voor de Vallende Ziekte, doch met eene omzigtige geheimhouding van de ingredienten, waar uit hetzelve bestaat: hoe veel men echter op zoortgelyke middelen staat maaken kan, en welke nadeelige gevolgen daar uit maar al te dikwyls voortvloeijen, is te zeer bekend om 'er iets van te melden.