Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1793

Aan Themire, by het graf van haaren echtgenoot.

Ja, Vriendin! daar, onder deezen zerk, rust het overschot van hem, dien gy lief had. Het is waar, uw leed is groot; natuur gevoelt den slag. Het pand, u ontrukt, is uwe traanen waardig. Ween dan, doch ween met maate; leen uw oor aan 't edele recht der reden; vertrouw Gods Oppermacht: uwe smart is Hem bekend. Hy, die eenen worm behoed, verlaat ook het Menschdom niet. Dat Alziend Oog, dat Waerelden regeert, en over graskens blinkt, weet best wat ieder Mensch, tot zyn geluk, behoeft. Die Almagtige Hand, die Hemelen kan doen beeven, en Zonnestelzels schokt, beschermt ook het lot der Weduwen; ja, bepaalt hun leed, door 't enkel woord: Ik wil. Draag dus, in Hem berustende, uw lyden met geduld; denk hooger dan op dit onvolmaakte leeven; denk aan het toevend heil, den deugdzaamen bereid. Droog dus uwe traanen af: uw Echtgenoot wierd voor de Eeuwigheid! en gy zoud hem dit heil misgunnen? Uw dierbaar pand is aan veele elenden onttoogen, en wie kent het wys waarom der Aanbiddelyke Voorzienigheid. Dus, hoe grievend ook de slag moge zyn, die u verscheurt, u drukt, kusch echter de Vaderlyke Hand van Hem, die u uw pand ontrukte.

Is thans uwe Wooning woest, die onlangs noch een zetel voor de liefde was! - Legt gy uw hoofd op 't eenzaam leger

[p. 171]

neder! - Is alle vreugde u ontvoerd, en snikt u alles toe: De dierbre is niet meer! - Helaas! wees een Christen; aanbid den wil van God; vrees geene stormen, daar u, na deezen Orkaan, een blyde Zomer wacht; herinner u dat tydstip, waarin alles zal herëenen, dat perk zal stellen aan den druk, dat uitkomst zal geeven. Laat dan dit Graf, deeze eenzaame Wooning uws Mans, u tot nut gedyen; denk daar, als Christen, op 's leevens lotgevallen; vind by het roerloos stof vertroosting, en denk, hoe het Graf eens alles hergeeven zal. Zulk een Christelyk aandenken zal u gewis uwe jammerklagten doen vergeeten. Ja, Themire! nog een korte poos, en het Graf maakt alles één: wie weet hoe kort uw leeven is; hoe schielyk gy, mooglyk, hier by uwen Eohtgenoot zult verzameld worden. ô! Wat zalig voorgevoel voor uw beminnend hart, wanneer gy bedenkt, hoe gy eens, hier, op dezelfde plek die thans uwe traanen bevogtigt, met hem herryzen zult, bevryd van rouw en smerten. Als God u, en uwe Gade, ten oordeel wenkt, dan zult gy met hem opstaan, om hem eindeloos weder te vinden. Zoo zal uw Gemaal u ter Godstad inleiden, in het Gloriekoor der zalige Cherubynen. - Wel dan, Themire! my dunkt, een roozenbios bedekt uwe bleeke wangen; eene zachte glimlach schynt op uw gelaad gespreid, by het herdenken van dit alles. - Juich dan in uwen druk, vertrouw op den Hoogen God, in alle smerten; Hy is de Man, de steun der Weduwen. - Laat altoos het Graf uw Hoop, de Deugd uw Trooster, zyn!