Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1793

De zee.

Welk een wyden Waterplas beschouw ik voor myne oogen! - Welk eene groote uitgestrektheid vertoont zich aan myn gezigt - De Zee, die groot en wyd van ruimte is, dat onoverzienbaare pekelveld, waar de God van Hemel en van Aarde zyne Almagt vertoont. Het tydstip nadert, dat ik met myn Water - Kasteel over het zelve heenen gevoerd zal worden, - de voor my gunstige Wind begint te waaijen, - de vlugge Matroos maakt reeds de Zeilen los. - Alles is aan het werk om het Schip reisvaardig te maaken: men ligt alrede het Anker, en - zie daar, wy verwyderen ons van het Land; - langzaam ontzinkt my de Plaatze myner geboorte, - ik zie nog even de toppen der Toorens van myn Vaderland, en, wy zeilen voort. - Nu zwerf ik op de groote Wateren der Zee. - Ik beschouw niets dan Lugt en Water, en beveel my aan Hem, die de Zee en het Drooge gemaakt heeft: dan, - welk een ruim veld van Bespiegelingen vertoont zich voor mynen geest; hoe heerlyk is het Werk van God; - hoe onverhinderd beschouw ik hier de Majestueuze op en onder gang der Zon; - hoe vrolyk zie ik haar, in het Oosten, den blyden Morgenstond aankondigen, en hoe aanbidlyk schoon des Avonds, in het Westen nederdaalen, daar zy voor myne oogen aan de Kim verdwynt! En beschouw ik in den stillen nacht het gezellige licht der Maan, met zoo veele millioenen van andere Hemellichten; dan verlies ik my zelven, verrukt door 't schoon gezigt der Schepping. Hoe duidelyk vertoont zich thans aan myn oog de onbepaalde Almagt, Wysheid en Goedheid, van den Schepper der Natuur. - Hoe wyslyk schikte Hy den Wind, om, door middel van denzelven, onze Schepen als voort te stooten; - dan, behaagt het den Heer der Wereld de Schatkameren van den Wind geheel te ontsluiten dan beginnen zich de Golven der Zee tot bergen te vormen. - Hy, jeho ah, spreekt, Hy doet eenen stormwind opstaan, - de baaren der Zee beginnen te bruisschen, - de Zeelieden beeven; het groote, het logge, Schip wordt geslingerd als een ligte veder; Donder, en Bliksem, verheft zig hy beurten en de gantsche Natuur ziddert: beschouw deeze Aanbiddelyke Almagt van den God aller Goden; - komt hier, gy - - gy lieden die het bestaan eener Godheid loochent, - beschouwt Gods werk op de groote wateren, en beeft. -

[p. 84]

Dan, hoe veele duizenden van schepselen vinden, in deezen grooten Waterplas, hun bestaan! Hoe veele wonderen der Natuur zyn in denzelven geplaatst, - hoe veelerlei soorten van schepselen, groote en kleine, tot 's menschen dienst geschikt; door zyne Almagtige hand onderhoud Hy dezelve alle; - zy wagten op Hem dat Hy hen hunne spyze geeft te zyner tyd. - Hoe wonderlyk is het Maaksel hunner ligchaamen - geschikt om in dat vloeibaare Element te leeven - in dat golvend ruim der rustelooze baaren; - die baaren, door den wyzen Formeerder tot zulke heerlyke einden geschikt, - tot zoo veel nut voor zyne schepselen, ons Menschen; - baaren, die enkel op het bevel van zyne Godlyke Almagt zig verheffen, - en ook stille zyn; - baaren, meer dan eens gebezigd, om volken te straffen, - om volken te behouden! - Hoe strafte Hy de eerste Waereld, door eene gantsche overstrooming van water! - Hoe deed hy den grooten dwingland Farao, met zyn gantsche legermagt, door dezelve omkomen; en hoe beperkte Hy de woedende golven, om zyn volk Israël te behouden! - Aanbid dan Gods Almagtige hand - Gods onbepaalde kragt, in de groote wateren der Zee; - beschouw zyne wonderen op dezelve, en loof Hem, die de wateren der Zee heeft voortgebragt, voor ons tot zoo veele nuttige einden. Want, al want zyne hand geschapen heeft strekt ten onzen nutte - alle zyne Werken zyn als zoo veele tongen om zynen lof te vermelden. - Het gantsche Heeläl - de onafmeetbaare Schepping, zy getuige zyner Almagt, Wysheid en Goedheid. Loof dan den Heere, ô! onze Ziele, en vergeet geene van zyne wonderdoende Weldaaden; want hem komt toe den hoogsten lof, van nu tot in eene eindelooze Eenwigheid.