Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1793

[p. 42]

Nederlands verplichtingen tot dankbaarheid, by den aanvang van het nieuw begonnen jaar.

Op welk een wys, erkent myn dankbaarheid Zyn goedheen best, die my in 't leeven spaarden?

laus deo, salus populo.

Burgers van dit Vaderland - Burgers der Waereld, die noch met my het lieve levensligt aanschouwt! - Zyn weldaaden dankbaarheid verschuldigd? genotene Zegeningen erkentenis waardig? wel - dankt dan uwen en onzen God voor zynen byzonderen Zegen! - Wilt thans uwe gelofte aan den Opperheer betaalen! Hy heeft u weder een jaar in zyne gunst gespaard, en doet u thans weder een nieuw aanschouwen, boven zoo veele duizenden, die reeds, door den dood, naar eene onherroepelyke eeuwigheid zyn weggenomen! - Beschouwt slegts hoe ontzaggelyk groot het getal is der geenen die in de verloopene twaalf maanden verdweenen zyn, en waar van men helaas zeggen moet, ach - zy zyn niet meer! en wat wedervoer u niet in het verloopene, en wat staat u in het nu begonnen jaar te wagten?

Dankt dan uwen Weldoenden Vader, die u noch doet leeven, beweegen, en zyn! beschouwt den aanvang van dit nieuw begonnen jaar, met geene onverschillige oogen, - neen - erkent Gods vaderlyke goedheid en langmoedigheid, te uwaarts; want Hy de weldaadige is het, die u kroont met goedertierenheid en barmhertigheden! het is zyne vaderliefde dat wy noch niet vernield zyn, en zyne groote goedheid, dat wy noch geen einde hebben.

Dankt dan uwen God! want Hy verleende u een jaar van zegen, Hy gaf vrugtbaarheid aan onze Velden en Akkers. - Hy kroonde het jaar met zyne goedheid - men zag zyne zegenende hand langs velden, weiden en woud - men zag de heuvels lachgend praalen - de nutte beesten weelig graazen - de dalen waren met Koornhalmen, met voedzaam Graan, overdekt, en wy smaakten de aangenaame, de overnuttige, voordeelen van Lente en Zomer Herfst en Winter.

Dankt uwen Hemelschen Weldoender! want hoe veelen zyn, in het weggevloode jaar, ten prooi geworden, aan de woedende Golven der Zee! hoe menig een Vader, Echtgenoot, Zoon, Broeder of Vriend, heeft zyn graf in de groote Wateren moeten vinden, en wy - wy leeven noch!

[p. 43]

Dankt uwen liefderyken Vader! want duizenden hebben door het woedende Oorlogsvuur hun leeven moeten eindigen. - Ongelukkige Krygsknegten zyn ten slagtoffer geworden. - Het snorrend Lood, het balderend Kanon, of het scherp gesleepene Zwaard, heeft zoo veele bedroefde Weduwen, bedrukte Moeders, en vaderlooze Kinderen, doen worden, en wy - wy leeven noch.

Dankt uwen God! want hoe veelen zyn in het verdweenen jaar in de uiterste armoede en elenden gedompeld, daar eene woedende vlamme alle hunne Bezittingen vernielde, eene allerverschrikkelykste brand hun geheele Welvaart verteerde! en wy - wy verheugen ons noch in onze tydelyke Bezittingen.

Dankt ook uwen God! - gy die u noch in het byzyn van uw lief dartlend Kroost verheugt, daar zoo veele Ouders hunne dierbaare telgen, door de alvernielende Kinderziekte, of andere toevallen, hebben moeten verliezen, en zy die, by den aanvang van het verloopene jaar, noch hunne hoop en verwachting uitmaakten, zyn nu verdweenen, hunne plaats is ledig, en de weenende bedrukte Moeder zit by het ledige Wiegje van haaren lieveling.

Dankt uwen God! - gy welgepaarde Echtgenooten, daar gylieden u noch in elkanders aanminnig by zyn moogt verheugen: hoe menig een Man zag zyne Vrouw, hoe menig een Vrouw haaren Man, door de onverbidlyke onverzoenbre dood, wegrukken - hoe menige Weduwe zugt, daar zy, by het missen van haaren dierbren Echtgenoot, ook te gelyk haar gantsch tydelyk bestaan ziet ophouden, en armoede haar onvermydelyk lot geworden is: - Plannen en ontwerpen vormden zy in het heengevloogen jaar, dan de dood klopt aan, maakt een einde aan alle hunne uitzigten; hun vereenigd byzyn wordt verbroken; en zie daar, hunne Huwlyksgenoegens eindigen.

Wel - dankt dan uwen God, ô Nederlanderen! die weder dit Jaar beleeven, in gezondheid, en allen voorspoed. Dan, op welk een wys erkent uwe dankbaarheid Gods goedheen best? Wat zult gy den Heere uwen God vergelden voor alle zyne groote weldaaden aan u beweezen? Wel, laat het aandenken van den zegen, dien gy geniet, u ten spoorslag strekken, om waarlyk deugdzaam te leeven, voorbeeldelyke Christenen, en waardige Burgers, te zyn; verbetert ten dien einde uwe gebreklykheden en pligtverzuimenissen, op dat het nieuw begonnen Jaar u ook in nieuwigheid des levens wandelen doe. Houd u overtuigd dat God niet den dienst uwer lippen begeert, maar eenen reinen levenswandel, liefde tot den naasten, en aanbidding in geest en waarheid, om u hier door dikwerf de tegenwoordigheid van Hem te herinneren, die harten en nieren beproeft. - Wie weet of wy thans het laatste Jaar van ons leven niet beleeven, en - of in dit Jaar de rol onzes

[p. 44]

levens niet zal afloopen! Ach, dat wy dan, in deezen dag, bekennen, wat tot onzen vrede dient, eer het verborgen wordt voor onze oogen! leeven wy dan zoo, als of ieder dag de laatste van ons leeven zy; bereid u hier toe elken dag en van heden af; maakt op elken avond rekening met uw geweeten, dan zullen wy niet onvoorbereid zyn, maar, wel toegerust, den boode des doods ontvangen, niet als een Koning der verschrikkinge maar als een verkondiger eener blyde boodschap; dan zullen wy van deeze onvolmaakte waereld overgevoerd worden in de plaatse der Gelukzaligheid in die plaatse, daar geene verwisseling van Jaaren zyn zal, maar eene onophoudelyke Eeuwigheid; daar zullen wy, als burgers van den Hemel, het waarom van het tegenwoordige, en van onze wording, regt leeren kennen! en - volgens de taal van het onfeilbaar woord van God, verzadiging van vreugde en lieflykheden, aan Gods regterhand genieten, Eeuwiglyk, dat is, zonder Einde. - De God aller genade gunne dat dit eens onzer aller lot en deel zy.

Zoo vliegt de tyd, zoo rollen onze Jaaren.

Zoo ging dit Jaar ook weêr voorby,

Met lust en vreugd - met kommer en bezwaaren,

Dat elk dan waarlyk dankbaar zy.

Zyn liefdryk hart blyft ons altoos genegen;

Schoon ons dikwerf zyn hand kastydt,

Hy leid hier door ons op de regte wegen;

Op dat ons hart zig eens verblydt;

Wil 't begonnen Jaar, o Heer! uw Zegen schenken:

Maak elk aan zynen pligt getrouw,

Zoo zal ons geen verdriet of onheil krenken,

Zoo blyven wy bevryd van ramp en rouw.