Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1790

Verdediging.

Dat thans het Ja, meer algemeen,

Gebeezigd word dan voor een eeuw, of zo geleên,

Geloof ik - en met reên.

Maar dat het zo gemeen zou weezen

Als of haast ieder een zyn meerderen zou vreezen,

En dus maar Ja zou speelen, is

By my in lang nog niet zo wis.

Een schoon geval heb ik op dit point in myn voordeel,

En leg het bloot voor ieders oordeel.

Een lid van 't Rechtsgebied, te.... nu, dit kan niet scheelen,

Ontving, vry bits, eens 't laag verwyt,

Dat hy, genoegzaam te aller tyd,

Met al zyn Medeleên, zou ja en amen speelen

Als zulks den President kon streelen;

Wat deeze wilde, wierd wel dra

Hun wil, en aller Ja-Broers Ja!

Hier op was 't antwoord, ‘Zagt! - dus is het niet geleegen,

En zal ik U in 't kort ontleên.

Wanneer de President iets voorstelt, in 't gemeen,
Is steeds zyn Ed'len's vraag, heeft iemand daar iets tegen?

Wy zeggen dan nooit Ja, maar Neen.’

panders.