Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1789

Gedichten, nagelaten door Rutger Schutte, in zyn leven Predikant te Amsterdam. Te Amsterdam, by J. Covens en Zoon, 1788. In gr. 8vo. 236 bladz.

De Eerw. a. van den berg deelt, in deeze bladen, de nagelaten, en door den overleden dichter schutte zelfs ten druk bestemde, Gedichten mede. Veele zullen den Lezer, en vooräl den vriend van schutte bevallen, terwyl anderen wel zouden wenschen, dat de Echt- en Lykgezangen van zyn Eerw. lyst waren afgebleven. Onder de Bybel- en Stichtelyke Gedichten, ontmoet men den volgenden Beurtzang, over de zege door de Israëllieten behaald op de Amorieten, volgens Num. XXI:27-31, in welken het zangvermogen van den Eerw. dichter, en naarvolger der oudheid, doorstraalt.

Amoriet, wat zoudt gy duchten?
Kom in Hesbons muuren vlugten:

Bouw en vestig Sihons slot.

't Oorlogsvuur sloeg daar aan 't branden,
Toen gy Moab aan dorst randen.

Sihons stad besliste uw lot.

[p. 340]

 

Deeze vlam heeft Ar verslonden!

 

Baäls, die op hoogten stonden,

 

Langs den zoom van Arnons vliet,

 

Zyn nu asch en louter niet.

 

Sihon tuchtigt Moabs zonden!

Wee, u vervloekte en snoode Moabieten,

Verachters van der Vadren God!

Treur vry, rampzalig overschot!

God wilde op u zyn wraakfioolen gieten.

Geen afgod kon uw kermen hooren,

Geen Chamos redde u door zyn magt;

Ontaart en goddeloos geslacht,

Gy gingt door vuil gedrag en afgodsdienst verlooren.

Men zag u voor het wraakzwaard duchten,

En 't manlyk kroost van Chamos vlugten.

Dan ach! geen vlugten baat! de wrange Sihon rukt

Vast zegenvierend heenen;

Daar gy een zee van traanen zit te weenen,

En beevend voor hem bukt.

De Brasgod moest zyn kroost, waar in ge uw hoop zaagt bloeien,

Zelf leveren in Sihons boeien.

Hoe trots dit Hesbon zegeviert,

Het valt door 's Hemels roê.

Wy schooten hen, daar God ons stiert,

In 't oost, tot Dibon toe.

De vyand hygde in deezen slag,

En blies den adem uit.

Wy toonden wat Gods hand vermag,

Al 't land viel ons ten buit.

[p. 341]

 

Toen trok men zegevierend voort,

 

Naar 't westlyk Medeba.

 

Zoo heeft ons Isrels God verhoord;

 

Zoo streed de Schechina.

 

Wie schroomt dan staal, of dood, of hel!

 

Gods volk krygt de overhand!

 

Naar 't oorlogsrecht, woont Israël

 

In 't Amorietisch land!

Weinige stukjes zyn nog te rug gebleven, om dat men, wat moeite men ook deed, geene afschriften van dezelve heeft konnen opspooren. Dus men de Gedichten van schutte, hier mede, voor compleet kan houden.