Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1788

Les voor de schoonheden.

De Heer hanway, wiens Leevensbeschryving onlangs eene welverdiende plaats in ons Mengelwerk bekleedde, hadt, gelyk daar in opgetekend werd, zyne Vertrekken op eene aartige wyze vereierd: en deelden die cieraaden niet zelden de beste Leevenslessen mede. - Onder deeze was de volgende zeer opmerkelyk.

Hy hadt de Portraiten doen schilderen van zes Juffrouwen, beroemd van wegens haare Schoonheid. Zy waren alle van dezelfde grootte, en hingen op dezelfde hoogte, aan een daar toe gemaakt lint. Dit lint, ryklyk met borduurzel vereierd,

[p. 284]

hadt, boven elk Medaillon, eene effene oppervlakte, waar in een vers, tot lof der daar in verbeeldde Schoonheid, stondt. Een Beeld, de Nederigheid vertoonende hing boven alle deeze Schoonheden, en daar onder een Spiegel, zodanig geschikt, dat eene Dame, in denzelven zich spiegelende, haar eigen geland, op dezelfde grootte, zag als die der Portraiten. Om den rand las men drie regels, op deezen zin uitloopende:

Wanneer gy, ô myne Dogter! de Schoonste van de Zeven mogt zyn, denk dan aan de Vernielingen, welke de tyd aanrigt, en doe hulde aan de nederigheid!