Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1788

Adres van den heere Benjamin Franklin, aan den generaal Washington, by gelegenheid van het tekenen der nieuwe constitutie, op den 13 dec. 1787, te Philadelphia.

(Overgenomen uit een geagt Nieuwspapier.)

‘Volgens een eerwaardig getuigenis gaf de gryze benjamin franklin, aan wien America zo veel verschuldigd is, onmiddelyk voor dat hy de voorgestelde nieuwe Constitutie tekende, aan zynen beroemden

[p. 132]

Vriend den Generaal washington, als President der Conventie, welke de nieuwe Constitutie heeft ontworpen, het volgend Adres over.’

myn heer president!

Ik beken dat ik voor het tegenwoordige deze Constitutie niet geheel goedkeure; doch, myn Heer, ik ben niet zeker dat ik het nooit doen zal. Want, lang geleefd hebbende, heb ik meenig geval ondervonden, in 't welk ik, by beter onderrichting of nader overweeging, verplicht ben geweest van gevoelen te veranderen, zelf over gewigtige zaaken, die ik eerst recht oordeelde, doch anders bevond. Daarom, hoe ouder ik worde, hoe meer ik geschikt ben om aan myn eigen oordeel te twyffelen, en meer achting voor dat van anderen te betoonen. Inderdaad, de meeste Menschen, zo wel als de meeste Secten in den Godsdienst, oordeelen zig in 't bezit van alle waarheid, en dat, waar ook anderen van hun verschillen, zulks zo verre eene dooling is. Steele, een Protestant, vertelt den Paus, in zekeren Opdragt, dat het eenig verschil tusschen hunne twee Kerken, en hun gevoelen wegens de vastheid hunner Leere, daar in bestond, dat de Roomsche Kerk onfeilbaar is, en de Engelsche Kerk nooit ongelyk heeft. Edoch, schoon menig Particulier, bykans even hoog van zyn eigen onfeilbaarheid gevoelt, als van die zyner Geloofsgezindheid, drukken weinige zulks zo natuurlyk uit als zekere Fransche Dame, die, in een klein krakeel met haar Zuster, zeide: hoe het komt, weet ik niet, Zuster, maar ik ontmoette niemant, die altoos gelyk heeft, buiten my zelf.

In die gevoelens, myn Heer, geef ik myne bewilliging tot deze Constitutie met al haare gebreken, indien dezelve zodanig zyn; vermits ik denk, dat een algemeene Regeering noodzaaklyk voor ons is; en 'er is geene Regeeringsform, of zy kan een zegen wezen voor 't Volk, indien zy wel word bediend; ik geloove verder, dat deze waarschynlyk voor een aantal Jaaren wel bediend zal worden, en dan alleenlyk in een Despotismus zal eindigen, zo als andere Regeeringsformen voor het zelve hebben gedaan, wanneer het Volk zo bedorven zal worden, dat het eene despotieke Regeering nodig heeft, onbekwaam zynde tot eenig andere.

Ik twyffel ook, of eenige andere Conventie, die wy

[p. 133]

erlangen mogten, in staat zyn zou eene betere Constitutie te maaken; want wanneer Ge een aantal Menschen verzamelt, om het voordeel hunner vereenigde schranderheid te genieten, vergadert Ge met die Menschen ook al hunne vooroordeelen, hunne verdoolde meeningen, hunne plaatselyke belangen, hunne zelfzoekende oogmerken. Kan 'er uit zulk eene Vergadering een volmaakt Werk verwagt worden? Het verwondert my; derhalven, Myn Heer, dit Systema zo zeer aan de volkomenheid te zien naderen als het doet. Het zal ook, denk ik, onze Vyanden verbaazen, die in vertrouwen verwagten te hooren, dat onze Raads-Vergaderingen even zo verward zyn als die der Babelbouwers; en dat onze Statuten op het punt zyn van losbreeken, enkel om vervolgens weder by den anderen te komen, met het oogmerk om onderling den strot te doorkerven.

Ik geef dan, Myn Heer, myne toestemming tot deze Constitutie, om dat ik niet zeker ben, dat ze niet de beste zy. Een groot deel der sterkte en kragtdaadigheid van eenigerlei Regeering, in het verschaffen en verzekeren van 's Volks geluk, hangt af van het gevoelen, van het algemeen gevoelen, over de goedheid van, zodanige Regeering, zo wel als van de wysheid en oprechtheid van derzelver Regeerders. Ik hoop, derhalven, dat wy, om ons zelfswille als een deel des Volks, en om de wille van ons Nageslacht, hartelyk en eenstemmiglyk handelen zullen om deze Constitutie te recommandeeren, waar onze invloed zig uitstrekke, en onze toekomende denkbeelden en poogingen wenden tot de middelen om dezelve wel bestuurd te hebben.

Over het geheel, Myn Heer, kan ik niet nalaaten eenen wensch uit te boezemen, dat elk Lid der Conventie, die 'er nog zwaarigheden tegen mogte hebben, met my een weinig aan zyn eigene onfeilbaarheid wil twyffelen, en, om onze samenstemming te doen blyken, zynen naam onder dit Stuk gelieve te stellen.