Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1787

Fanny. Een Fragment, door Mr. Rhynvis Feyth. Te Amsterdam, bij J. Allart, 1787. behalven het Voorwerk, 70 bladz. In gr. 12mo.

Dit Werkje bestaat uit eenige losse Dichtstukjes; behelzende voornaamelyk de klagten van eenen minnaar, onder den naam van Eduard, over het gemis van zyne Fanny, eindigende het werkje met een Dichtstukje, getyteld Fanny op het Graf van Eduard. De smaak van den Heer en Mr. Feyth voor deeze soort van stukken is bekend uit zyne Julia, Ferdinand en Constantia: enz. Deeze verzameling stemt daar mede volkomen overeen, en is rykelyk voorzien van Dichterlyke schoonheden; onder anderen is 'er in het volgende stukje veel fraais; wy zullen het onzen Leezers als een staaltje mededeelen.

De Zon ontzinkt in 't daauwend schemeruur
Alreê het oog der sluimrende Natuur,
En zamelt aan den halven waereldkloot
De streepen in van 't gloeiend avondrood.
't Gestarnte klimt met stille majesteit,
Zo ver het oog aan d' effen hemel weidt.

[p. 503]

 

De Zomer ligt, bij 't maanlicht teder schoon,

 

In wit gewaad voor mijn gezicht ten toon.

 

Niets breekt de stilte in bosschen en in dalen.

 

Dan murmelend vocht en droeve Nachtegaalen.

 

 

 

Ach, eens, eens was mijne ongekrenkte Jeugd

 

Het schemeruur een uur der zoetste vreugd;

 

Dan mijmerde ik op 't voorwerp mijner min

 

Dan dronk mijn ziel natuur met teugen in! -

 

Toen was mijn hart met alles harmonij,

 

Geen koeitje blies mij ongesmaakt voorbij;

 

Geen mugje zong, geen spichtig grasje boog,

 

Waaruit mijn ziel geen droppel wellust zoog;

 

Dan vol genot, kon aan mijn zaalge lippen

 

Geen enkle klank, dan Fannij s naam ontglippen!

 

 

 

Dan ach! - voortaan is mij geen vreugd bereid!

 

Voor mij verloor Natuur haar heerlijkheid;

 

Voor mij is de uchtendstond der Lente in pracht

 

Een dorre, lange, en koude winternacht,

 

En 't gloeijend kleed, dat de avond om zich slaat,

 

Een aaklig bleek, een treurig doodsgewaad,

 

Zelfs 't rookend veld, daar 't vruchtbre droppen raapt,

 

Een donker graf, dat hongrig voor mij gaapt! -

 

Geen vonkje heils is me immer weêr beschooren.

 

Met Fannij ging 't Heelal voor mij verlooren!

Aan den voet van elk der Dichtstukjes is een fraai Vignet geplaatst, betreklijk het boven behandelde onderwerp.