stuiten, en verdere ondernemingen van dien aert af te wenden. Hy ontvouwde der Gemeente ten dien einde de opgenoemde vermaenlesse van Petrus, met aenwyzing van de daer in vervatte plichtsbetrachting en derzelver gegrondheid; welk voorstel hy vervolgens tot den staet zyner Gemeente overbragt; toonende wel byzonder het haetlyke, en voor alle rechtschapen Ingezetenen verfoeilyke, van dat zogenaemde Request aen, met byvoeging van ernstige waerschouwingen, en nadruklyke vermaningen, ingericht naer den verschillenden gemoedsstand zyner Toehoorderen. Deze naer dat oogmerk zeer wel uitgevoerde Leerreden heeft zyn Eerwaerde het licht doen zien, met enige daertoe behoorende bylagen, behelzende de Resolutie en Notificatie der Heren Gedeputeerden der Staten van Overyssel, wegens de Wapening, benevens het zogenaemde Request; waerby gevoegd zyn enige Stukken, welken toonen, dat zodanig ene Wapening van oudsher hier te Lande niet vreemd was, en dat men dezelve ook in later tyd meermaels raedzaem geoordeeld heeft. Zyn Eerwaerde, dit in zyne Leerreden kortlyk meldende, maekt by die gelegenheid ook gewag van 't voorgevallene in 't jaer 1747, toen Willem de IV op zodanig ene wapening aen drong, die echter niet werkstellig gemaekt is, om dat het kort daer op vrede werd. En dit doet hem, in ene daerby gevoegde aentekening, schryven. - ‘Dan laten wij, of schoon het Oorlog met den Keizer een einde genomen hebbe, niet nalaten ons te wapenen, op dat de ondervinding ons nooit wederom moge leeren, wat het is, niet gereed te zijn, om den vijand het hoofd te kunnen bieden, gelijk dit zo veelen onzer Landgenooten in den laatsten oorlog met Engeland hebben moeten ondervinden. - Laten wij, in tegendeel, ten allen tijde ons in den wapenhandel oefenen, en daardoor ons geducht maken, voor elke Mogendheid, die ons vreedzaam Nederland vijandelijk zoude willen aanvallen.’