Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1786

Het oogmerk der komst van den Zoon des Menschen, verklaard in eene Leerreden over Lucas XIX. 10. Uitgesprooken den 6 November 1785. in tegenwoordigheid van 't geheele Stadhouderlyke Hof, door g. kuypers, Hoogl. der Godgel. en Academicprediker op de Hoge School te Groningen. Te Groningen, by J. Bolt en L. Huisingh, 1786. Behalven de Voorreden, 33 bladz. in gr. octavo.

De Hoogleeraer ontvouwt hier, in de eerste plaetze, 's Heillands voorstel Luk. XIX. 10, als ene beantwoording der genen, die zyn gedrag bedilden, om dat hy den Tollenaer Zacheus met zyn bezoek vereerde, zeggende: hy is tot een zondig mensch ingegaen om te herbergen. ‘Ja, zegt Jezus, dit is zoo; maar het is geen misdaad. - integendeel dit was myn plicht. - dit vorderde het oogmerk myner komst. - deeze man was een zondaar, een verlooren schaap. - dezen heb ik opgezocht, en der zaligheid, welke ik verkondige, declachtig gemaakt. - en dus heb ik myn plicht gedaan.’ - Aen deze opheldering van den tekst is voorts gehegt ene aenwyzing van de toereikende gron-

[p. 147]

den van zekerheid voor die troostryke stelling, in 's Heillands woorden vervat: ‘Gods Zood is neergekoomen onder de menschen, en dat om ons te zoeken en te zaligen.’ - De Hoogleeraer, dit voorgedragen hebbende als ene in de gevolgen doorloopende waerheid door alle tyden, schikt eindelyk het laetste gedeelte zyner Leerreden, om zyne Toehoorders te doen opmerken, hoe wy allen, die onder de bedeeling der Euangelieleere leven, ook nog heden deelen in dat heilvolle oogmerk der komste onzes Zaligmakers; welker dierbare voortreffelykheid hy ontvouwt; met ene nevensgaende vermaniug en aenmoedigende opwekking, voor menschen van allerleien rang en staet, om 'er een recht gebruik van te maken, tot zaligheid hunner zielen. - Zyn Hoogeerwaerde heeft die onderwerp op ene alleszins stichtende wyze behandeld; en zich, daer hy, in de tegenwoordigheid van het Stadhouderlyke Hof, voor een aental van Toehoorders van verschillenden rang en denkwyze het woord voerde, geheel onthouden van alles wat tot Godgeleerde of Staetkundige verschillen enige betrekking mogt hebben, met in agtneming van 't geen de Waerheid en de aenzienlyke Raug van enigen zyner Toehoorderen vorderde; des hy op goeden grond mogte gelooven, gelyk hy in zyne Voorre den betuigt, dat deze zyne Leerreden Kerklyk an Staat kundig Rechtzinnig zy, als niets behelzende, dat er tegen inloopt.