Het Genootschap Studium Scientiarum Genitrix, aan deszelfs honorair Lid, zyne Excell. den Wel Ed. Gr. Achtb. Heer Mr. P.J.V. Berkel. En, de Vryheid aan haaren Beschermer als boven. Beiden in gr. octavo, 11 en 13 bladz.
Twee Dichtstukken, den hooggeagten Heere van Berkel, Raad in de Vroedschap en Oud-Burgemeester der Stad Rotterdam, toegewyd, by zyn Wel Ed. vertrek, als Afgezant van dit Gemeenebest, by de Vereenigde Staaten van Noord-Amerika. Men beschouwt natuurlyk deezen stap van dien beroemden Voorstander der Vryheid als groot, daar hy alle zyne eigen inzigten hier te Lande opoffert, om zyn Vaderland en Amerika dienst te doen; en men verwagt van 's Mans bekwaamheid en werkzaamen geest, dat zyne poogingen, zo in 't algemeen, als ter zaake van onzen Koophandel en Zeevaart in 't byzonder, voor ons Gemeenebest ten uiterste nuttig zullen zyn. Een onderwerp van dien aart is eene by uitstek welgeschikte stof voor Nederlandsche Dichters: ook toonen de Opstellers deezer Dichtstukken, in de uitvoering, vry wel, dat de stoffe hun in de hand gewerkt heeft; van waar hunne Dichterlyke klanken niet dan gevallig kunnen zyn, in de ooren van rechtschapen Nederlanders, die zig met het Genootschap vereenigen, en zeggen:
Uw ampt, door u met dubblen roem bekleed,
Voldoe alzins aen 's Lands gelukbeöoging:
Zoo worde ook zelfs uwe allerkleenste pooging
Met dubble heil, met dubble vrucht, besteed.
De schrandere Raed, in Colons wijk' gespannen,
Besta altoos uit uwen vriendenkring':
Wie twijfelt ook aen uw vereeniging!
't Zijn Temmers - 't zijn Verdelgers van tirannen.
De welvaert volgt, waerge immer gaet, uw schrêen.
Lang moete uw dienst den Lande nuttig wezen.
Zie 't klimmend heil van uw Geslacht gerezen
Ten steilsten topp' van aerdsche zaligheên.
Dit braef Geslacht teel' regtgeaerte neven
Breng' helden voort tot aen der tijden grens.
En doe altoos - 't Is Hollands hoogste wensch -
In 't kroost het beeld van twee de witten leven.
| |
Dit strekk' ten troost van uw geliefde stad,
Die om u treurt: en wis, wie treft het nader!
Zij derft in u zulk een' getrouwen Vader
En Burgervriend, als zij' er immer had.
Dan 't heilrijk nut, het algemeen beschoren,
Door 't groot verlies, dat haer bijzonder treft,
Verligt haer leed; dewyl ze op 't klaerst beseft,
Wat alles wint bij 't geen zij heeft verloren.
Uit dat inzicht beäamt Nederlands Volk gereedlyk de taal
der Vryheid, daar ze zig indeezervoege laat hooren.
Intusschen voert gij, over zee,
Den hartelyken wensch der dankbre Belgen meê.
Schoon zij hunn' Schutsheer missen.
Blijft, daar hun moed de list en de afgunst tart,
Uw beeld gegriffeld in hun hart',
Geen tijd of eeuwigheid zal 't uit hunn' boezem wisschen.
De rijke bron van 't hoogste goed,
God, die een rein, - een braef - een Vaderlands gemoed,
Meer acht dan offeranden,
Kroone u met heil, voor de oogen van den haet'
Vergelde uw liefde voor den stact,
Aan u, uw roemrijk huis, en dierbre liefdepanden.
Keer eens, in wenschelyken tyd,
Wen Batoos kroost, van 't juk der dwinglandij' bevrijd,
Eens ruim moge ademhalen,
Na 't leggen van een zegenvol Verbond,
Weêr naer den Vaderlijken grond,
Om daer, in mijnen Raed', gelijk voorheen te praalen.
Maer krijgt de dwang hier de overhand,
Ziet zich het regt vertreen, - mijn glorie aengerand
En geven dit, weleer geliefd, gewest,
Der heerschzugt' en 't bedrog ten best',
Om, bij een Helden Volk, in vrijer lucht', te wonen.
Dat dan de tirannij regeer',
Dat zij haer slaven, of het ledig Land beheer',
Het knelle in stalen banden,
Den vuigsten last, het schandlijk graeflyk juk,
Weêr op de matte schouders drukk',
Of Batoos erf verkoope aan vreemde Dwingelanden.
|
|
Auteursrechtvrij