Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1783

Wederwaardigheden van de jonge Emilia. Uit het Hoogduitsch vertaald. Te Haarlem, by J.v. Walré, 1783. In octavo, 280 bladz.

Het gantsche beloop van 't leeven van Emilia, naar 't overlyden haarer Moeder, die haar by uitstek wel opgevoed, en haare ziel niet dan deugdzaame kundigheden, met verstandige lessen van voorzigtigheid, ingeboezemd had, en welke de braave Emilia steeds tot een rigtsnoer haarer bedryven hield, was een aaneenschakeling van wederwaardigheden. De voornaamste bronwel haarer rampen was haare zuivere liefde voor den Graaf d'Olban; die, onder het schoonschynend voorkomen, van zyn losbandig leeven, waardoor hy zig voorheen berugt had gemaakt, uit liefde voor haar, vaarwel gezegd, en zig ter Deugd gekeerd te hebben, volkomen meester van haar hart geworden was. Dan 't bleek erlang, dat de Graaf in daad en waarheid niets anders beoogde, dan zyn lust met haar te boeten, en haar tot oneer te brengen; waartoe hy gelegenheid meende te vinden; daar ze zig, in haare tegenheden op zyne trouw en eerlykheid verlaaten had, als in zyne magt bevond: 't welk hy op eene listige wyze had weeten te wege te brengen. Emilia, ontzet op eene ontmoeting van die natuur, wederstond hem; ziende dat ze verraaden was, en geen anderen weg van veiligheid vindende, ontvlugtte ze zyne handen; 't welk haar blootstelde aan de drukkendste armoede; die, gepaard met haare droefheid, eerlang eene doodlyke ziekte na zig sleepte. Intusschen was de Graaf, een Man niet geheel ongevoelig voor beginselen van eerlykheid, maar van een zeer hartstogtlyk gestel, dat hy dikwerf onbezuisd opvolgde,) tot inkeer gekomen; zyn misdryf erkennende, zogt hy de geheime verblyfplaats van Emilia te ontdekken; om den haar aangedaanen hoon, en de bedoelde doch mislukte schending, door een wettig Huwelyk uit te wisschen; 't geen ook ten laatste geschiedde, en een einde maakte aan de wederwaardigheden van Emilia. - In dit verhaal zyn tevens gevoegd de gevallen van Minette, of, met haaren Kloosternaam, Zuster St. Ange, die haar ongelukkig lot aan Emilia verhaalt; 't welk hierop uitkomt. Minette, dertel opgevoed, en in den hoogsten trap Couquet geworden, was eerlang de dupe van den listigen verleider, den

[p. 506]

Graaf de Mainville; die haar, na dat hy haar geschonden had, versmaadde. Zy ontvlugtte het huis haarer Ouderen, geholpen door een edelmoedigen en eerlyken Vriend Dorimont, die haar beminde, maar dien zy, na haaren mistred, oordeelde beuschlyk te moeten afwyzen. Dorimont neemt haaren Zoon in zyne bescherming, en bezorgt haar, op haar aanstaan, in een Klooster, alwaar zy eerlang haare gelofte doet. Na verloop van eenige jaaren, geraakt die Zoon bekend by den Graaf de Mainville, welke intusschen een Huwelyk had aangegaan. Mevrouw de Mainville zig, op de ontwikkeling van 't geval, verstandig en goedhartig gedraagende, brengt te wegen dat de Ouders zig met Zuster St. Ange verzoenen, terwyl zy haaren Zoon, onder eenen vedichten naam. tot zig neemen Mevrouw de Mainville geeft 'er zelf, in eigen persoon, kennis van aan Zuster St. Ange; en de Ouders, vergezeld van haaren Zoon, haar bezoekende, verleenen haar de spreekendste bewyzen van haare herstelling in de Ouderlyke gunst. Voorts leeft zy in 't Klooster godsdienstig en vergenoegd, ontvangende dikwerf het vriendlyk bezoek van Mevrouw de Mainville; en de Graaf zelf, by wien de voorige genegenheid op nieuw vuur gevat heeft, leidt een kwynend leeven, onder de vrugtlooze poogingen om Zuster St. Ange te zien en te spreeken; 't welk zy standvastig blyft afwenden. - De ontvouwing deezer lotgevallen geschiedt in een gevalligen styl, en is hier en daar doormengd met leerzaame lessen, waarvan de Jeugd een vrugtbaar gebruik kan maaken; zo om tegen alle verleiding van anderen op haare hoede te zyn; als om toe te zien, dat zy door haare eigen hartstogten niet jammerlyk vervoerd worden. Wel byzonder leert ons deeze Roman een goede opvoeding hoog waardeeren; 't welk de Ouders tot oplettendheid, en de Kinders tot eene gehoorzaame dankbaarheid moet aanspooren.