Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1783

Euangelische Gezangen, voor Godzoekende Christenen. Door H. Lussing, Matthysz. Met eigenaartige in den Italiaanschen smaak, hiertoe vervaardigde, Melodijen, gecomponeert door j. schmitt. Drie Stukjes. Te Amsterdam, by J. Wessing, 1783. Behalven het Voorwerk 200 bladz. in gr. octavo.

Een bundel van stichtelyke Gezangen, die de Heer Lussing vervaardigd, en in zodanig eene rangorde geschikt heeft, dat ze, behalven een Morgen- en Avondzang, waarmede deeze Verzameling begint en eindigt, den aanvang en voortgang van eens Christens geloovigen wandel, tot op zyn sterven, en de verwagting der verschyninge van J. Christus, ten laatsten dage, tot zaligheid, aanduiden. Ze zyn ten algemeenen nutte op onze gewoone Psalmwyzen gedrukt; doch tevens heeft men 'er, ten gevalle van de Liefhebbers der verhevener Muziek, zodanige Melodyen bygevoegd, die, en voor speeltuigen en voor de stem geschikt, zeer gepast aan den inhoud beantwoorden. De Heer Lussing heeft gemeenlyk zyn beoogde onder-

[p. 468]

werp zeer wel gadegeslaagen; en zyne gedagten deswegens op eene geschikte manier uitgedrukt. Tot eene proeve verstrekke zyn Gezang, in 't welke hy God als den Vader der Geloovigen beschouwt, dat, op de wyze van den XXXIsten Psalm gedicht, aldus luidt:

Hoe teder is uw naam van Vader,

Mijn redder in den nood,

Mijn God zo goed als groot;

Daar ik u met vertrouwen nader

Word ik tot u gedreven,

ô Springbron van mijn leven.

*

't Is waar, wie u, Volzalig Wezen,

Zijn Vader noemen mag

Dient u met diep ontzach;

Die moet met teedre liefde u vreezen,

Met al zijn zielvermogen,

U met zijn hart verhoogen.

*

Dien wilt Gij met uw gunst bestraalen,

Die wandelt in het licht

Van 't Godlijk aangezicht;

Daar zij, die van uw wegen dwaalen,

Met van u af te zwerven,

Uw troost, uw heillicht derven.

*

Ach Vader! ben ik afgeweken,

Onttrek u niet van mij,

In deze woestenij:

Zoude ik, in naare doodsche streeken,

Bij 't voelen van uw plagen,

Uw gramschap kunnen dragen?

*

Mijn Vader....! ô de tederheden,

Die 't denkbeeld van dien naam

Mij geeft...! zie hoe 'k mij schaam,

'k Belijd, betreur mijn overtreden,

En koom, in mijn ellenden,

't Ootmoedig tot u wenden.

*

Gij tog bedroefdet nooit van harte,

Dien Ge u ten kind verkoost;

Dit Vader is mijn troost;

Gij zijt melijdend met mijn smarte,

Beschouwt, vol mededogen,

Mij met ontfermende oogen.

[p. 469]

 

Die naam doet me in 't vertrouwen leven,

 

Dat gij mijn zondenschuld

 

Niet meer gedenken zult,

 

Maar, daar ze is in uw Zoon vergeven,

 

Mij weer in gunst gedenken,

 

En 't licht uws aanschijns schenken.

 

 

 

*

 

 

 

Zo doet die naam mij zegenpraalen,

 

Zelfs in den bangsten strijd,

 

Wijl Gij almagtig zijt...!

 

Hij doet mij ruimen adem haalen;

 

Ja 'k mag u Vader noemen,

 

Mij in uw gunst beroemen.

 

 

 

*

 

 

 

Wil mij in dit geloof versterken;

 

Och mogt ik als uw kind,

 

Dat van u word bemind,

 

Die heilbetrekking meer bemerken,

 

Meer van uw liefde smaaken,

 

Meer tot uwe eere blaaken.

 

 

 

*

 

 

 

Ik zal dit van uw trouw verwachten;

 

'k Stel in dit kindschap, Heer,

 

Mijn hoogste vreugd en eer;

 

Ik zal 't mijn zaligst voordeel achten,

 

Moge ik uw beeld hier dragen,

 

ô Vader U behagen.