Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1783

De Vaderlands-Liefde, in eene Leerreden, over Ps. 137:5, 6. Door W. Suermond, Predikant te Olst, heroepen te Deventer. Te Deventer by G. Brouwer 1782. In gr. octavo, 48 bladz.

Ene regt Vaderlandsche Predicatie, geschikt, om de Vaderlands-Liefde in een Volk op te wakkeren, en het zelve te noopen, om zig te gedragen, als zulken, dien de Vryheid en het Welzyn van hun Vaderland ter harte gaet. Voorbeelden van Grieken en Romeinen, mitsgaders van edele Nederlanders, strekken hier, by wyze van inleiding, reeds ter aenspooringe; en de ontvouwing van de tael des Joodschen Volks, Ps. 137:5, 6, schetst ons ten nadruklykste de gemoedsgesteltenis van een Volk, dat, uit den overvloed des harten, ‘eene ongeveinsde betuiging geeft, van hunne grootmoedige Liefde voor den Grond hunner geboorte, welks onspoed hunne diepste droefheid, welks geluk het toppunt van hunne grootste blydschap, was.’ De Eerwaerde Suermond, het voorwerp hunner zugt en liefde, (hun Vaderland) en de uitgekipte spreekwyzen, welken zy ter uitdrukkinge van dezelve gebruiken, in de eigenaertige kracht van 't Voorstel, ophelderende, verleent ons een treffend Tafereel van echte Vaderlandsliefde, dat hy vervolgens den Nederlanderen onder 't oog brengt, om hen ter navolginge op te wekken;

[p. 60]

't welk in dezen de eigenaertige toepassing zyner behandelde stoffe is. Men ontdekt in deze gantsche Leerreden een Redenaer, ingenomen met zyn onderwerp, dat hem alleszins met nadruk doet spreken, en zyne manier van voorstelling by uitstek geschikt maekt, om invloed te hebben, by een Volk, dat, gelyk hy zich in 't slot uitdrukt, ‘een Vaderland heeft, daar wy geen stap kunnen doen, of wy zetten onzen voet op eene plaats, waar het bloed heeft gestroomd van eenen of anderen onzer Vaderen, - gestroomd voor onze vryheid, voor onze voorregten, en zouden wy die dan verwaarloozen, zouden wy die vergeeten? ô, Dan vergete onze regterhand zich zelve: dan kleve onze tonge aan ons gehemelte!’