Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1782

[p. 44]

Het teder meisje.

Ik min een zoet, een teder meisje,

Maar 't noodlot doemt myn min;

Ik mag, - ik kan niet met haar paaren;

ô Min, wat zyt gy wreed!

Zo is vriendlyk. - Als een lentemorgen,

Zoo vriendlyk lacht zy ook.

Gezondheid heeft de schoonste rozen

Op heur gelaat gemaald.

Laast ging ik met haar door het lommer

Van 't digtgetakt geboomt;

Een Vogeltje zat by zyn gade,

En zong zyn avondlied.

Hoe zalig is dat lieve beestje!

‘Dat niets zyn rust verstoor'!

Myn diefje, kent gy ook de liefde?’

‘ô Ja! - gy word bemind!’

Dus sprak zy. En ik zag een traantje

Van loutre tederheid.

Myn Meisje, riep ik: zulk een traantje,

Is meer dan schatten waard!

ô Hemel! zoo ik ooit moet paaren,

Geef my dan zulk een maagd,

Wier hart, het fynst vermaak der liefde,

Naar eisch, gevoelen kan!

J....