Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1781

[p. 555]

Waarneeming wegens de goede uitwerking van de assa foetida, in ongemakken der zenuwen. Door P.C. Wouters, Med. Licent. te Wetteren.

(Journal de Médecine.)

Tegen het einde van de maand Januari, 1778, wierd ik geroepen by een Jongeling van 16 jaaren, die, na dat hy zig eenigen tyd aan verscheiden Gezelschappen had overgegeeven, en, door eene groote zugt tot allerhande soorten van Spelen, zyn geest en lichaam had afgemat, van eene zwaarte in het hoofd was aangevallen, die eenige dagen daarna agtervolgd wierd van eene zwaare pyn in het hoofd, vergezeld met onwillekeurige beweegingen der Ledemaaten, die hem ten eenemaale den slaap beletten. - Den zesden dag, na den aanval, ontdekten zig, in den hoogsten graad, alle die verschynselen, welke, volgens het getuigenisse van den grooten sydenham, den St. Vitus-dans uitmaaken. Het regter Dye-been wierd bestendig getrokken, en hy was buiten staat eene van zyne handen stil te houden.

De armen wierden na alle kanten zo hevig bewoogen, dat de Lyder, door het bloeden van zyne handen, geheel als met bloed bespat was.

De Oogen, de Mond, en het geheele Hoofd, vertoonde de zeldzaamste en belachlykste gebaarden. De Tong en de Sluitspieren van den Onderkaak wierden, voornamentlyk onder het spreeken, bestendig heen en weder bewogen, zo dat men hem nauwlyks konde verstaan.

Hy was uit het dorp Masmen, alwaar hy woonde, te voet by my gekomen, en had onder wege, doordien hy, als een dronken Mensch, heen en weer slingerde, en ook tweemaal was nedergevallen, de oogen van een ieder tot zig getrokken. - Ik vond de Pols een weinig gespannen, hard, klein en schielyk; daar was geen blyk van krankzinnigheid; met één woord, behalven het reedsgenoemde, scheen hy gezond.

Myne eerste zorg was hem te doen aderlaaten, waarna ook de beweeging van de Tong, Mond en Oogen, een weinig verminderde; doch het overige bleef als vooren. Den volgenden dag vond ik de Pols slap, zwak en zeer langzaam: hy had dien nagt weinig doch zeer ongerust geslaapen, en was, zo als te vooren, telkens door Stuiptrekkingen aangevallen. - Ik liet hem een zagt laxeer-drankje

[p. 556]

inneemen, en gaf hem vervolgens poeijers, bestaande uit de Rad. Valerian. Sylv. Cort. Peruv. met een weinig Campher; doch ik bespeurde daarvan geene de minste uitwerking. Hierop besloot ik de Assa Foetida te beproeven, en schreef hem eene emulsie voor met drie dragmas Assa Foetida, in zes oncen water, waarvan ik hem alle twee uuren een lepel vol liet gebruiken; en zie daar, alle Toevallen verdweenen als sneeuw voor de zonne.

Ik liet met het gebruik van dit middel niet alleen aanhouden, maar vermeerderde bestendig de hoeveelheid van de Assa Foetida, en zag, dat de Lyder, in den tyd van twee weeken, volkomen hersteld was, uitgezonderd een ligte pyn in de Lenden, en een weinig styfheid in den Ruggegraad, die echter, binnen korten tyd, zonder eenige hulp van Geneesmiddelen, verdween.