Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1781

Waarneeming, wegens eene hevige maagpyn, door het uitbraaken van vreemde lichaamen geneezen. Door Mr. Guillaume Fils, Licentié en Médecine de la faculté de Besançon, residant à Sussey en Franche-Comté.

(Journal de Médecine, Avril, 1781.)

In het jaar 1778, kwam de Dogîer van zeker werkman te Sussey my raad vraagen, wegens een maagpyn, waarmede zy, geduurende één maand, onophoudelyk was gekweld. Dit Meisje was vier- en dertig jaaren oud, en voor 't overige van eene gezonde Lichaamsgesteldheid; zy werkte dagelyks op het land, en was dus aan veele vermoeijingen en lugtsveranderingen blootgesteld. Ik was van gedagten, dat de maagpyn hierdoor was veroorzaakt geworden, en gaf haar, ingevolge van dien, den raad, zig ee-

[p. 467]

nigen tyd van allen zwaaren arbeid te onthouden, en schreef haar een diëet voor, die ik oordeelde de beste te zyn, om de vogten, zo noodig tot de spysverteering, te verbeteren. Deeze voorzorg was ten eenemaal nutteloos, en de maagpynen wierden, van tyd tot tyd, heviger. Eenige aanwyzingen deeden my besluiten, haar een zagt. Laxeermiddel te geven; dan ook dit voldeed niet aan de verwagting. Ik vond my dierhalven genoodzaakt, tot de pynstillende en verzagtende middelen over te gaan; dan de uitwerking daarvan was niet beter. Na dat de pynen, geduurende eenige maanden, door eene gepaste diëet en geneesmiddelen dezelfde waren gebleeven, verheften zig dezelve eensklaps tot eene aanmerkelyke graad, vergezeld van heevige spanningen omtrent de maag, brandende hette, krampagtige trekkingen en aandoeningen, door den geheelen Onderbuik, en gestadige neiging tot braakingen, met tusschenkomende flauwten. De pols was klein, schielyk en ingetrokken. Ik deed de Lyderesse aderlaaten, liet haar de Voetbaden gebruiken, en, onder andere verzagtende middelen, ook de huy, en dunne soupe van Poulet drinken; doch alles was vrugteloos. De omstandigheden wierden van tyd tot tyd gevaarlyker, en alles kondigde den aannaderenden dood van deeze ongelukkige aan.

By dit dreigende gevaar, herinnerde ik my aan de stelregel van celsus, en ik was van gedagten, dat het beter was, een onzeker middel te waagen, dan de Lyderesse aan eenen onvermydelyken dood over te geeven; en liet haar diensvolgens anderhalf grein Braakwynsteen met een kopje Thee inneemen. Myne verwondering was niet gering, toen ik zag, dat zy, onder het braaken, drie vreemde, een weinig platte, Lichaamen loosde, die yder twee duimen breed, en omtrent vier of vyf duimen lang waren. Deeze Lichaamen waren buigzaam, en hadden op het uiterlyke veel overeenkomst met de kwabben van een Kalfs-Longe. Zy waren t'zamen gesteld, van een glad sterk vlies, 't welk een wit melkagtig vogt bevatte; noch de vliezen, noch het vogt, had eenigen reuk.

Ik konde myne nieuwsgierigheid in het nader onderzoek deezer Lichaamen niet voldoen, vermits de Ouders van de Lyderesse my dezelve onder de handen wegnamen. Ik liet vervolgens de Lyderesse vier grein Theriac-Celeste, met een astreksel van de Lindebloemen gebruiken.

De Toevallen hielden op staande voet op en zy sliep

[p. 468]

den nagt daaraanvolgende, voor de eerste reis, wederom zeer gerust. Dit meisje herstelde binnen korten tyd, en was in staat haaren gewoonen arbeid wederom te verrigten.