Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1781

[p. 378]

Waarneeming wegens het nut van de mercurius in de hydrocephalus internus.

(Medical and Philosophical Commentaries, Vol. VI. p. 220.)

Den 13 February 1775, wierdik by den eenigen Zoon van een Heer te Leverpool geroepen: het Kind, tusschen de drie en vier jaaren oud zynde, was zedert agt dagen niet regt wel geweest, en klaagde bestendig over pyn en zwaarte in het hoofd, en in de beenen: het had intusschen gebraakt, was koortsig, en konde het licht niet verdraagen.

Ik was niet weinig by dit verhaal aangedaan, vermits ik reeds drie Kinderen in deeze familie onder myne behandeling gehad had, die alle drie, zo als uit de Toevallen, en uit de opening van de ligchaamen, bleek, aan de Hydrocephalus Internus gestorven waren; dan myne ongerustheid wierd sterk vermeerderd, toen ik het Kind nader onderzogt. Ik vond de pols zeer schielyk en ongeregeld; het hoofd was heet; de wangen opgezet; de beide pupillen verwyderd, en daar bleef geen twyfel omtrent den aart der Ziekte meer overig.

Men had reeds een Braakiniddel, eenige poejers van Calomel, en een Purgeer-middel, dog zonder de minste beterschap, het Kind toegediend. Ik liet het Kind een voetbad gebruiken, en den Tartarus Emeticus in zulke kleine Giften inneemen, dat het eenige neigingen tot braaken verwekte.

‘Den 14 Febr. De Toevallen waren dezelfde, met menigvuldige opvliegendheid, ongeruste slaap, en geduurig slaan op het hoofdkussen, dan met de eene, dan met de andere zyde, van het hoofd. Ik liet een Spaansche-vliegen pleister tusschen de schouderbladen leggen; het voetbad herhaalen, en met het gebruik van de Tartarus Emeticus aanhouden.

Den 15 Febr. Het Kind was slaperig, onrustig, en schreeuwde by tusschenpoozen sterk; de pols was langzaamer dan natuurlyk, en de pupillen waren voor de sterkste lichtstraalen ongevoelig.

Ik had weinig hoope tot het herstel van den I yder, en dus waren myne raadgeevingen en voorschriften altoos gepaard met een onaangenaam vooruitzigt. Hoe meer ik de Ziekte in alle haare verschillende gezigtspunten beschouw-

[p. 379]

de, hoe meer ik overtuigd wierd, dat de gewoone Geneeswyze in dit geval vruchteloos zoude zyn; en dus viel ik op het denkbeeld, of niet misschien de Mercurius door den omloop der vogten opgenomen, en vervolgens de glandulae Salivales aangedaan hebbende, tot aan het Systeem der opslurpende vaten van de Ventriculi Cerebri zouden kunnen doordringen, en op deeze wyze de opslurping van het uitgestort vogt helpen bevorderen.

De kortheid van de Ziekte, en de schynbaare sterkte van het Kind, waren zeer gunstig om deeze Geneeswyze in 't werk te stellen’.

Daar was echter geen tyd te verzuimen, en dus stelde ik het aan de Ouderen voor, die zeer schielyk haare toestemming daartoe gaven; als zynde zeer wel overtuigd, dat, niettegenstaande de reeds aangewende hulpmiddelen, dit haar eenig Kind, even als de drie andere Kinderen, een slagtoffer van de Ziekte zoude worden.

Men maakte dierhalven een begin met de Mercuriale middelen, en vermeerderde dezelve met de mogelykste omzichtigheid.

In 48 uuren begon de adem te stinken, het tandvleesch wierd rood en gezwollen, en de Toevallen van de Ziekte, zo verre men ontdekken konde, wierden eenigsints minder. Naa verloop van nog 48 uuren begon de Salivatie, en de Ziekte wierd oogenschynlyk minder. Tusschen den vyftienden, en twee-en-twintigsten February, gebruikte het Kind twintig grein Calomel, en daarenboven wierd 'er een dragma van de sterkste mercuriaal zelve ingevreeven. De gifte van de Calomel was een grein, met een weinig Suiker; en men liet dezelve naa verloop van zulk een tusschentyd herhaalen, als de omstandigheden toelieten. Naa den twee-en-twintigsten wierden geen mercuriale middelen meer gebruikt: eene gemaatigde Salivatie hield nog vyf of zes dagen aan; vervolgens hield dezelve op, en de Ziekte was volkoomen geneezen. Ik liet hierop het Kind de Kina geeven, als zynde het beste versterkendste middel naa het gebruik der Mercuriale middelen, maar ook het beste behoedmiddel tegens een recidiv. Ik heb opgemerkt dat het scheelen het laatste Sympton was, 't welk verdween.

Van den vyftienden February zyn 'er geen ander Geneesmiddelen gegeeven dan de Mercuriale.

Ik had dezelfde goede verwachting van de Spaansche Vliegen als Dr. simmons, dan de ondervinding heeft my geleerd dat dezelve niets afdoen. De drie Zusters van dit

[p. 380]

Kind, die alle drie aan deeze Ziekte zyn gestorven, waren Spaansche Vliegen pleisters gelegd, en eene van hun, behalven tusschen de schouderbladen, zelfs nog eene agter de beide ooren.