Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1781

Het paard en de wesp.

Een teder Wespje stak een Paard:

Het moedig Ros, in toorn ontsteeken,

Sloeg vreeslyk met zyn langen Staart;

Dan 't Wespje zeide, zeer bedaard,

‘Trotsche vriend! gy dient te weeten,

Dat gy nutloos werk verrigt:

Op een zek're plaats gezeten,

Treft uw gramschap my niet ligt.’

't Paard, vermoeid, gaf aan de rede

Van het kleine Beest gehoor,

Lag het zagte woorden voor;

Des liet hem de Wesp in vreede;

Doch sprak, toen hy 't Ros verliet,

‘Vriendlykheid, vind, zo gy ziet,

Steeds gehoor; nu steek ik niet.’

* * * * * * * *

Hoe klein een Vyand moge weezen,

Hy is zomtyds zeer sterk te vreezen.

Naar Gleim.