Uytertse hylickmaeckers

Vol soetigheydt, ofte Amsterdamse kermiskoeck, opgedist voor de genoode kermis gasten en aerdige sangers en sangeressen

[p. 72]

Een schoone soete Vryagie, voorgevallen binnen Uytrecht, tusschen een Jongman en Jonge Dochter.

Voys: Mijnen Wijngaert staet en groeyt.

Jongman.

ACh Aletta soete Maeght,
Schoonste van ons Amstels stede,
Die mijn hert en ziel behaeght,
’t Is u dienaer die hier klaeght
Van de Min, O Goddin,
Laet my doch u gunst bestralen,
Slaet u oogh, van om hoogh,
Siet u dienaer neer gebooght.

Dochter.

Wat doet u de malle Min

Met in dese nacht te dwalen,
Bint u sotte driften in,
En verandert vry van sin,
Want van my, en sult ghy
Nimmermeer geen troost genieten;
Dus vertreckt, Eer ghy weckt
Ymant die u hier ontdeckt.

Jongman.

Soud in sulck een schoonen Beeld
Soo een wreede strafheyt woonen?
Neen Natuer heeft u geteeld,
En haer gaven mee gedeeld,
Dus Me-vrou, Laet doch nou
Uwe dienaer troost genieten,
Eer de doodt, Door haer schoot,
My sent heen na Charons boot.

Dochter.

Dit is altijdt Vryers praet

Om de Vrijsters te bewegen,
Maer ’t verandert Cammeraet
Als men is in d’Echten-staet,
Want ’t gevoel, Dat word koel,
Kroegen mint men voor de Vrouwen,
Bort en Kan, mint den man,
Meerder als sijn Huys-vrou dan.

Jongman.

Dat en sult ghy nimmermeer

Aen u dienaer lief bevinden,
Godt den Alderhoogsten Heer
Weet hoe ick u estimeer,

[p. 73]

 

 

En hoe ghy, Staet by my,

 

Binnen in mijn hert geschreven,

 

Daer sy niet uyt, Uyt en vliet,

 

Soo langh Godt my leven biet.

 

Dochter.

 

Soud’ ick dan mijn vryigheyt

 

Aen een Jonckman over geven,

 

Neen dat was een malligheyt,

 

’t Is u beter afgeseyt,

 

‘k Heb geen sin, In de min,

 

Ick wil blijven, by Mamaetje,

 

Siet ick haet, Uwe praet,

 

Daerom bid ick henen gaet.

 

Jongman.

 

Soeten Engel schort my dan,

 

Yets dat u niet kan behagen,

 

Staet u mijne staet niet an,

 

Of soeckt ghy een schoonder man?

 

Ick ben niet, Soo ghy siet,

 

Scheef, of scheel, of lam van leden,

 

Kreupel, manck, sieck, of kranck,

 

Maer al fraeytjes rap van ganck.

 

Dochter.

 

Zijt ghy schoon en rap van been,

 

Dat is voor u ’t alderbeste,

 

‘k Gun een ander uwe Leen,

 

En ick ben met mijn te vreen:

 

‘k Danck mijn Heer, Voor de eer,

 

Van sijn soete minne-praetjes,

 

Goede nacht, Ick verwacht

 

Niet meer uwe Minne-klacht.

[p. 74]

 

Iongman.

 

Ach! wat felder donderslagh

 

Stort my op mijn Boesem neder,

 

Lief, ach geef genade; ach!

 

Of verkrijght mijn sterrif-dagh:

 

Waerde ziel, Ach! ick kniel,

 

Laet my doch dees gunst genieten,

 

Lopende, hopende,

 

Op het entje knopende.

 

Dochter.

 

Wat, ick mach u trouwe min

 

Nu niet langer meer proberen,

 

‘k Sal u komen laten in,

 

En bekroonen wedermin,

 

Kom Adoon, Die ick kroon,

 

In mijn hert met reyne trouwe,

 

Ga nu dra, By Mama,

 

Of sy ’t soo als ick versta.

 

Jongman.

 

Ick beswijm door dit gequeel,

 

Eeuwigh sal ick danckbaer wesen,

 

Neemt op Trouw dit schoon Juweel,

 

Alderliefste Tweede deel,

 

Het gebloos, als een Roos,

 

Laet ick op u Kaecrkens drucken,

 

Hemels-beeld, dat mijn deelt,

 

Alles wat de Liefde teelt.

 

Godt den Alderhoogsten Heer,

 

Wilt ons Min gebenedijden,

 

En zenden sijn zegen neer,

 

Tot sijn Glory ende Eer,

 

Hemels soet, Aerdigh goet,

 

Door den Heer voor ons geschapen,

 

Harderin, Mijn Goddin,

 

Eeuwigh ick de uwe bin.