Uytertse hylickmaeckers

Vol soetigheydt, ofte Amsterdamse kermiskoeck, opgedist voor de genoode kermis gasten en aerdige sangers en sangeressen

Van drie Gesusterkens wilt verstaen, daer van den eenen most hangen gaen.

Op een rare Boere Wijs om te singen.

DAer waren drie Gesusterkens,
Al in een Bos gaen plucken de Rosen,
Den eenen die hadder haer eertje verloren,
Al in een Bosch gaen plucken de Rosen.

O Dochter ick hebt u soo langh geseyt,

Laet u van geen Jonckmans bederven,
Want ’t is soo zaligh reyn maget te sterven.

Och Vader het isser nu veel te laet,

Ick drager een kintje alsoo kleyne,
Ick konder de Vader niet vinden: som deyne.

Ons vierde maget ten Boschwaert gingh,

Al onder de Loveren,
Daer sy haer kleynste kintje vermoorden.

De Bueren hadden dat soo haest verstaen,

Sy namen ons vierde maget gevangen,
Al op een Kamertje alsoo strange.

Des morgens vroegh en ’t was schoon dagh,

Daer quaemn drie Landsheeren gegangen,
Die wouden ons vierde maget sien hangen.

Ons vierde maget en is niet t’huys,

Ghy moet daer noch wel uertjes verlangen
Eer ghy ons vierde maget siet hangen.

Ons vierde maget de leer op klam,

Sy liet haer hoofje soo soetjes ter eerden,
Of sy haer soete lief niet en begeerden.

Sy ley haer hoofje soetjes in ’t groene,

Of sy haer moeder lief sagh komen,
En terstont sagh sy haer sonder schromen.

Och Dochter ghy hebter noch gelt en goet,

Komt laet ons dat geven aen de Heeren,
Dat ghy behout u jonge leven.

Och moeder behout mijn gelt en goet,

Het isser mijn eerste niet,
Het isser mijn tweede niet,
Ick heb vermoort het isser mijn derde.

Adieu groen lovertjes, adieu groen gras,

[p. 71]

 

 

Adieu mijn Vader en mijn Moeder,

 

Adieu mijn Suster en mijn Broeder:

 

Wilt ghy een beetje mijnes gedencken,

 

Dat ick de doodt soo zaligh moet schencken.