Uytertse hylickmaeckers

Vol soetigheydt, ofte Amsterdamse kermiskoeck, opgedist voor de genoode kermis gasten en aerdige sangers en sangeressen

[p. 15]

Een vermakelijck Liedeken,

Voys: Als ’t begint.

ICk hebber een Liefjen aen ’s wereldts Lantsdouwe,
Die ick’er bemin boven alle schone Vrouwen,
En mocht ickse aenschouwen haer lauwere fleur,
Een Jaer by haer te wesen dunckt mijnder een uur.

Rijck Godt mocht ick haer liefde verkrijgen,

En met mijn Liefje gaen uyt vermeyen,
Hier onder ons beyde in ’t lieve lange gras,
Wy en souden niet scheyden voor het gaf’er ons pas.

Blaeuw bloempjes soet van vele conserven,

Kan ick’er geen troost van mijn liefje verwerven:
Alleynigh te sterven den bitteren doodt,
Haer liefde is kleyne, maer de mijne soo groot.

Wat vindtmen doch meer in ’s wereldts behagen,

die ’t goetje beminnen om te hebben goe dagen,
Maer die daer na vragen die zijne verdooft,
Sulcke Jagers, sulcke Vryers niet te veel en gelooft.
Een goet Huwelijck is voor Godt aen- aengename,
Alwaerder twee zieltjes in eene lichame

[p. 16]

 

Malkander beminnen tot aen het end:

 

Och lacy! quade tongen hebben ons geschend.

 

Nu moet ick gaen doolen, eylaes achter straten,

 

De liefste haer liefde die heeft my verlaten,

 

Ik sie haer te praten somtijts met een aer,

 

Grooten Heer van den Hemel haer sinnekens bewaer.

 

Geen meer groote vreughde en isser te vinden,

 

Als datter twee Zieltjens haer t’samen verbinden,

 

Maer weder daer-en-tegen grooter pijn,

 

Al is dat sy het vreken door klappers fenijn.

 

Ick hebbet beproeft, eylacy van beyde,

 

Mijn zieltje bedroeft, wenscht van hier te scheyde,

 

Om eeuwigh te wesen voor Godes aenschijn,

 

En wenich aen de Liefste, al dat sy wenst mijn.

 

Ick wenscher mijn tusschen de Lelien en Rosen,

 

Dan sal ick gedenken u kaekjes die blosen,

 

Wanneerder mijn Lichaem sal rusten in d’Aerd,

 

Soo wensch ick mijn Liefje dat ghy noch bedaert.

 

Princesse schoon beeldt van alle jonckvrouwe,

 

Ach had ghy u Eedt en belofte gehouwe,

 

Ik was niet in rouwe, noch gy in’t doleur,

 

En koost voor u eygen geen vreemt Serviteur

 

Adieu voor het leste mijn schoonste verkooren,

 

’k Beklaeg’er nu den dagh dat ick ben gebooren,

 

Ick stel Godt als Richter tusschen u en mijn,

 

Bewaert’er u zieltje voor d’Eeuwige pijn.