Utrechts zang-prieeltjen

't Samenghesangh tusschen Amintas en Laura.

Amintas singht.

Stemme: Heb ick o soete Meyt.

V Ooghdesse vande Ziel,
Siet hoe ick voor u kniel,
Ey laet u tweede ziel
Doch gunst verwerve:

[p. 265]

 

Want ick van droefheyts pijn,

 

Gelijck den sneeuw verdwijn,

 

Van 't licht der Sonne schijn,

 

Door wreetheydt sterve,

 

Wat kan u strafheydt dan doch baten,

 

Als ick daer 't leven door moet laten?

 

 

 

Laura singht.

Stemme: Gheswinde Bode van de min.

W El Herder wel, wat's dit, u klacht,
Gans gheen reden heeft?
Ick segh staet op, en neemt m'in acht,
De daghen die ghy leeft.
Wilt u Vee, altijdt voen
In het gras, 't klaver-groen, gedenckt
Dat de Beesjens vreugde schenckt:
Soo sal ick aen jouw,
Op offeren mijn trouw:
Op dat wy alsdan,

[p. 266]

 

Leven t'saem als Vrouw en Man.

 

 

 

Amintas.

 

Ick danck u heusheydt seer,

 

Voor de bewesen eer,

 

Die 'k sal vergelden weer,

 

Met trouw te wesen:

 

Als wy door d' Echten-bandt,

 

Gheknoopt zijn handt, aen handt,

 

Daer toe neem ick het sant

 

Als tuygh van dese,

 

En laet het Vee my vry bevolen,

 

'K sal 't hoeden dat't niet wort gestolen.

 

 

 

Laura.

 

4 Wel aen ick ben daer mee te vreen,

 

Laet ons t' saemen gaen,

 

En drijft het Vee vast onder een:

 

Dat, dat zy ghedaen

 

Tot begin van ons trouw.

 

Amintas.

 

Het gheschie waerde vrouw, u wil,

[p. *37]

 

[p. 267]

 

Dan ey lieve staet wat stil:

 

Op dat ick u gunst

 

Loone naer de kunst.

 

Ontfanght lieve Maeght

 

Een kus, d'u en my behaegt.