Utrechts zang-prieeltjen

[p. 240]

Den Hopman aen Scipio.
Om de Bruyt van Carthago.

Stemme:
'k Was lestmael op een Feeste, &c.

Hopman.

O Ntfanght uyt dese handen,
Manhafte Oorloghs Helt,
Van d'alderwaertste panden,
Die u zijn voorgestelt.
Een Maeght wiens overschone glans
Beschaduwt 't licht van Phebus krans,
Grijpt aen dit wonder beelt.
Door de natuer geteelt

2 Beooght dees lieve Koone,
Geveruwt als een bloem,

[p. 241]

 

En 't voor-hooft als een Kroone,

 

Daer Paphos draegt op roem:

 

Het rechte beeldt Pigmalions,

 

Wiens oogjens stralen als twee Sons,

 

kan u bewegen niet,

 

't Gunt u het hayr aenbiedt.

 

 

 

3 Hoe staeje als verwesen,

 

Door 't aensien van een Maeght,

 

Laet sy u quael genesen,

 

Daer van het Leger waeght,

 

Pluckt dese eerst ontloocken roos,

 

Diemen voor u uyt duysent koos,

 

Het ciercel van haer tijdt:

 

Die ghy maer waerdigh zijt.

 

 

 

Scipio.

 

 

 

4 Is niemant haer gegeven,

 

Wt de verdelghede stadt,

 

Om in den Echt te leven,

 

Met dese Cresus schat,

[p. 242]

 

Die waerdigh is een Koninghs kroon,

 

Of 't alderminst eens 's Princen Soon,

 

Laet hoorene u bescheyt,

 

En wat de reden seyt.

 

 

 

Hopman.

 

 

 

5 Wilt Heer daer op niet letten,

 

Vermits is verpandt:

 

Want ghy die stelt de Wetten,

 

Meught breken dese bandt:

 

Dees Iongelingh wasse toe-geleght,

 

Om met haer te treen in den Echt,

 

Die u daer voor aenbiedt,

 

Dees schat, maer achtse niet.

 

 

 

Scipio.

 

 

 

6 Wilt hem sijn gout weer geven,

 

En oock sijn waerde Bruydt,

 

Daer me'k hem wensch te leven,

 

Sijn dagen vrolick uyt:

[p. 243]

 

Want ick begeer geen anders Trou

 

Al sou ick leven sonder Vrouw,

 

Mits tegens redens strijdt,

 

En oock de Deught 't niet lijdt.

Een de Eer.