Utrechts zang-prieeltjen

[p. 222]

Op Temocleas Verkrachtingh.

Stemme: Amintas quam in rouw.

O Geylheyts snoode daet,
Waer kon oyt quader quaet,
Een suyvere ziel bestrijden,
Als dese maeghe bestreen,
Van u, o Andromeen,
Most eer verplettingh lijden.

2 Temoclea leed schant,
Soo drae u snoode hant,
Haer eerbaerheyt quam pletten,
Haer kuysheyt sy verloor:
Doch niet-te-min verkoor,
Vrouw Vestas suyvre Wetten.

3 Haer eerbaerheyt bleef heel,
Vermidts in geen deel,

[p. 223]

 

Haer hert dees snoodtheyt wrochte,

 

Haer eer hebt ghy verkracht,

 

Doch maeckt haer meer geacht,

 

Mits sy 't u dier verkochte.

 

 

 

4 O snoode Andromeen,

 

Die kuysheyt niet alleen,

 

Socht van dees Maeght te rooven:

 

Maer loert noch op' er schat,

 

Die sy een moet weer vat,

 

Om u de ziel t' ontrooven.

 

 

 

5 Doen ghy u snoode lust,

 

Had aen dees Maeght geblust,

 

En had haer eer genomen.

 

Soo loert ghy noch op 't goet:

 

Waer over ghy u bloet,

 

Deed' op de straten stromen.

Lust baert wijsheyt.