Utrechts zang-prieeltjen

[p. 185]

Wel-broedende, goet-voedende: Maer quaet werck
spoedende, koude Winter.

Toon: Hoe schoon licht ons de Morgen-ster.

A Y! ouden, kouden Klappertant,
Ay! schralen, dorren, kalen Quant,
Waer toe ons toch te quellen?
Daer hier in ons gezegent Lant
Is roock, en smoock, en Turf, en brandt;
Ghy kont ons niet ontstellen:
V koud// doet nouw
Groote vyeren// dapper zwieren
In der hooghte,
Daer wy warm zijn in de drooghte.

2 Maer ghy zijt ons al vry wat dier:
Want of wy schoon al by het vyer
Ghemackelijckjes warmen,
Wy konnen efter sonder Bier,

[p. 186]

 

Op deune Kneuter-pots manier,

 

Niet jammer-klaghen, karmen;

 

Maer dan// Magh van

 

Onse lippen// Schier niet slippen

 

't Licke-kruyckje,

 

Of ten is voorwaer geen puyckje.

 

 

 

3 En dat maeckt onse beursen leegh,

 

En dat en is dan weer geen deegh,

 

Want men kan schier niet winnen:

 

Men eet'et op met eene veech,

 

Al watter maer komt in de weegh,

 

Alst eetlijck is, 't raeckt binnen:

 

Maer 't is// Ghewis

 

Sleght en qualijck// En ongaelijck

 

Vet te teeren,

 

En het lieve Gelt t'ontbeeren.

 

 

 

4 Dies koude Winter vrylijck vlught,

 

Ick kies voor u een soete lucht;

 

Dan hoortme beesjes quele,

 

Daermen nu droevigh sit en sucht,

[p. 187]

 

En met de handt in 't hayr en ducht;

 

Ay my! 't verscheelt te vele;

 

Vliedt nu// Gantsch schuw'

 

Wt mijn ooghen// Nae vermoghen:

 

Maer u Bloemen

 

Die nu wassen, wil ick roemen.

Wie 't goede graegh gheniet, met opghesparde armen,

Moet, als hem 't quaedt ontmoet, niet al te lydigh karmen:

Want 't soet en 't wrange suur, te samen toebereydt,

Maeckt een bequame smaeck, en soete suerigheyt. A.J.Liever.