Utrechts zang-prieeltjen

Amintas roemt sijn Lief Bellinde:
Want hy geen schoonder wist te vinde.

Stemme:
't Schijnt dat mijn Zieltje sijn adem wil geven.

D Oen ick lest wandelde over de Helder,
Quam my soo aerdigh een Nymphje te moet:
Seecker haer ooghjes die scheen veel snelder
Dan het ghesicht van de Arenden doet:

[p. 183]

 

Ick dacht, dit's 't Puyckje dat boven al roemt,

 

Misschien is sy nae dees plaets ghenoemt,

 

Dat se ghehouden wort voor een Goddin,

 

En d'alder-opperste Harderin.

 

 

 

2 Haer geele vlechjes die waren gestrengelt

 

Met zijde Snoertjes, van menigh coleur:

 

't Kransje van veelderley Bloempjes gemengelt,

 

Stondt aen haer Hoetje, so schoon in sijn fleur:

 

Haer brave Leed'tjes, haer Lipjes schoon root,

 

Haer vlugghe treed'tjes, en Borsjes bloot:

 

Haer vlammend' Ooghjes op 't korste gheseydt,

 

Hebben benomen mijn vryigheydt.

 

 

 

3 Singende quamse haer Schaepjes aendrijven,

 

Wacker, en vaerdigh, om brengen op 't stal:

 

Daer ick wel wenschten een nachtje te blijven,

 

'k Vollighd' haer soetjes beneden in 't dal,

 

Tot aen haer woningh, en Vaedertjes huys,

 

Daer ick haer miste, dat was mijn kruys,

 

Droevigh al suchtende keerden ick mee:

 

Socht om te rusten mijn legher-stee.

[p. 184]

 

4 Maer het geprickelde Hartje, vol Minne,

 

Liet my niet slapen, doch sluymerd' ick veel;

 

Stadich so woelden mijn besige sinnen,

 

Over de schoonheyt van sulcken Iuweel;

 

Sy schijnt geboren uyt Edelen stam,

 

Doen sy van voren my tegen quam

 

Dacht ick, Bellinde, o schoonste van al!

 

Schilder noyt schoonder af malen sal.

 

 

 

5 Liggende wacker, so quam my te binnen

 

Dat ick wou maecken een Liedtjen of twee,

 

Om te gaen offeren aen de Goddinne;

 

Mogelijck sal haer mijn smerte doen wee:

 

Het schielijck reysen dat is nu gedaen,

 

'k Wil liever weyden, en met haer gaen:

 

Mocht ick ten eersten, gelijckmen hier doet,

 

Neffens haer Queesten, dat waer soo soet.

Ick ben gewondt.