Utrechts zang-prieeltjen

Minne-Zangh.

Stemme: Florida soo 't wesen mach.

I Ck groet u Lief, mijn Enghelin,
Ghy doet my branden in de Min,
Dat heb ick wel voor desen
Ten u soo menichmael ghetoont,
Ick bid' dat ghy my loont
Met weder-min, mach't wesen.

[p. 117]

 

2 Ey Harder, waer toe dese klacht?

 

Steldt doch de Min uyt u ghedacht,

 

Ten kan maer onheyl baren:

 

Ghy weet mijn Ouders oudt ghebiedt

 

En sal het lijden niet,

 

Dat wy te samen paren.

 

 

 

3 Ey Lief, dat's weer de oude praet,

 

Ick bidd' dat ghy u Ooghen slaet

 

Op mijn weemoedigh karmen:

 

Hoe langh u Ouders doch ghehoort?

 

Ey lustert nae mijn woordt;

 

En isser gheen ontfarmen?

 

 

 

4 Ick heb voor desen wel gheseydt,

 

Indien het was u sinde' rijckheydt,

 

Ick woud' te Land uyt trecken

 

Met u, wel overschoon Vriendin,

 

Maer 't schijnt dat ick u sin

 

Daer toe noyt kan verwercken.

 

 

 

5 O neen, Philander doet dat niet,

 

Mijn Ouders smolten in verdriet,

[p. 118]

 

Haer eenigh Kindt te derven:

 

En wy, wy souden schand' en smaedt,

 

En yders schimp en praet

 

Door dese daedt verwerven.

 

 

 

6 Neen Lief, 't en is voorwaer geen schandt,

 

Ghelooft my vry, daer is mijn handt,

 

Ick sal u nimmer haten;

 

Het is in't teghendeel groot' eer,

 

Om Liefdens soet begheer,

 

Syn eyghen Stadt te laten.

 

 

 

7 'k Sal u doen paren in den Echt,

 

Wel hoe? wy zijn te saem ghehecht

 

Door Mins verloofde banden;

 

Wilt ghy, mijn Lief, met u verlof,

 

Wy varen morghen of,

 

Nae West of Ooster-stranden.

Geluck op de Reys.