Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |
Toon: Nova, of nieuw.
Philander.
A Ch! Roosemondtje, mijn soete Meyt,
O! overschoone Blom, en pronck der Vrouwen!
Mijn hart inwendigh staegh sucht en schreyt,
Wanneer ick u aenschijn niet mach aenschouwen:
Ach! al, al, al, al al mijn vreugt vergaet:
Wel soete Beckje segt wat raedt?
Ey geeft my doch een weynigh baet.
| |
[pagina 99]
| |
Rosem.
2 Philander, benje soo seer bedroeft,
Dat ghy geen lust noch vreught hebt in u leven?
Wel, waerom hebje dus langh vertoeft,
Eer datje 't my te kennen hebt gegeven?
Ach! dat, dat, dat, dat, dat ick had verstaen
Wat druck en pijn u mocht aengaen;
Al dit verdriet waer langh gedaen.
Phil.
3 O soete Susje! O klaer fonteyn!
O schoone glans! die 't alles gaet te boven,
Ghy wascht mijn wonden soo fris en reyn,
Dat ick die gonst niet kan ten vollen loven,
Iae lie-lie-lie-lie-lieve Rosemondt,
Mijn hart dat wort geheel gesondt
Deur dese vreught die ghy my jondt.
4 Mijn troost, mijn hart, al mijn levens vreugt,
Ach dat wy eensjes by malkander waren,
(Ick meen) jy sout heerlijck zijn verheught,
Geen pijn noch smart en sou ons meer bezwaren:
Als ick, ick, ick, ick, ick u lipjes teer
Dan drucken mocht, nae mijn begeer,
| |
[pagina 100]
| |
Iou hartje sou verquicken seer.
Rosem.
5 Als 't mach geschieden in eer en deught,
(Of tot vermaeck) so ben ick daer niet tegen:
Want siet, het beurt dat de jonge Ieught
Somtijts tot valsch bedroch sou sijn genegen.
Phil.
O neen, neen, neen, neen, mijn lieve Kint:
Want sulckx men noyt, by my bevindt.
Tot alle deught ben ick gesint.
Rosem.
6 Philander, 't geene ghy hier nu seght,
Sou dit voorwaer doch in der daet soo wesen?
Phil.
Ia Roosemontje, dat is oprecht,
Weest vry te vreen, en wilt daer niet voor vresen.
Rosem.
Wel nou, nou, nou, nou, nou, ick ben gerust.
Phil.
Adieu dan, mijn Vermaeck en lust.
(Maer ey, noch eerst een reys gekust.)
Tot weersiens toe. Guil' A.Ooyevaer. | |
[pagina *31]
| |
 |
|