Utrechts zang-prieeltjen

[p. 79]

Iust: K. &c.
Deugd, Konst, en Schoonheidts lof.

Toon: Spanjolette. Of: Wanneer de Son sijn paerden ment.

I Ndien ick kost na waardigheyt,
Met mijne Penn', ô Maagd!
Afmalen, al de aardigheyt,
Die g'in u boezem draaghd;
Ick stelde strax mijn Zinnen
In 't werck, en Harssens-pit,
Om 't zelfde te beginnen,
Op 't zaam-gestampte Wit.

2 Trouw-hertig is u kuysch gemoed,
't Wijckt gheen Lukretia;
Zijt gy by Diaan opgevoed?
V wezen zwijmt'er na:
Gy zijt, o Aerdsch' Goddinne!
Wel-spreeckend' in u re'en;

[p. 80]

 

Narcisius ontvonckt in Minne,

 

Zag hy u schoonighe'en,

 

 

 

3 Zy streeld niet, met u Vinger-tuig,

 

Als Arion in Zee

 

De Walvisch, nog in 't Lommer-ruig

 

't Gediert, als Orpheus de'e:

 

Maer self de Go'on versling'ren,

 

En menschen, op 't geluyd;

 

Door 't danssen van u Ving'ren

 

Op Cijnbaal, en op Fluyt.

 

 

 

4 Vw' Oogen staan, in 't Hoofd' verheerd,

 

Gelijck twe Starren, schoon:

 

V Mond sta'ig Iubals lof vermeerd;

 

O grote wijsheydts Troon!

 

Men hoeft geen Krans te cieren

 

Van Lauwer, om u hoofd:

 

De Lokjes die'er zwieren,

 

De glans, een's Krans, verdoofd.

 

 

 

5 'k Bespent dat in een ooghenblick,

 

Te treffen 't regte Wit,

[p. 81]

 

Voor my, Nymph, is onmogelick,

 

Met nat van giet'lick Git:

 

De Menschen zijn al sterff'lick;

 

Maer zo gy my geloofd;

 

Ik zie uw d'onverderff'lick-

 

heydt hangen boven 't hoofd.

Ex tempore.

Franco: Snellinx.

Snell, Spoeit wel.