Utrechts zang-prieeltjen


Op het lijden en sterven van onsen Salichmaecker.
Stemme: Psalm. 6. K Omt met betraende Oogen, En Zielen neer gebogen,
[pagina 74]
Ghy menschelijck geslacht; Siet eens op Christus lijen, En sijn bedroefde tijen; Slaet hier doch wel op acht. 2 Wat heeft Godt Bloet vergoten, Door 't slaen en 't vinnigh stooten Van 't goddeloose Rot: Alleen voor onse sonden: Wie kan te recht vermonden Hoe dat hy is bespot. 3 De wreede Moordenaren, Die quamen staegh verzwaren Sijn noyt gehoorden smart, Soo met gestrenghe Koorden, Als wouden sy vermoorden Dit recht onnoosel hart. 4 Den Croon met scharpe Doorens, Die druckten soo vol toorens Op t' Hooft van 't suyver Lam; Wiens Wonden Bloedigh leken,
[pagina 75]
En plaets voor plaets bestreken Waer dat den Schepper quam. 5 Hy most het Cruyce dragen, Gemenght met zware plagen, Vol bitterlijcke Gal: De Rechters hem verwesen, Nochtans en vonde desen In hem, geen schult met al. 6 Sijn onbevleckte Leden, Door hackelt en doorsneden, Die werden uyt-gereckt Aen 't hout, tusschen twee Fielen, Daer most dit Lijf ontzielen, En zijn noch snood begheckt. 7 O hoogh verheven Rechter, O Kamper ende Vechter! Verwinner van de doodt, Wilt ons te saem ontfarmen, Met uytgestreckte Armen. In dijn Genaden-schoot.
[pagina 76]
8 Ghy leert ons 't weligh leven De schop en 't Schey-mael geven, Om door dees Offerhant De straf der Hel t'ontvluchten, En reysen in geneuchten Met u, naer 't Heyligh Lant. Vredigh.