Utrechts zang-prieeltjen

[p. 57]

Mey-Liedt. Toon:

B Loosend' Aurora, Roos-verwig van wangen,
Spanden haer Wagen op Majaes mid-nacht;
Wantse was met grooten yver bevangen,
Om met Diana te rijden ter Iagt:
Maer doense Iaegden, Door Bosch, en Dal,
Vonden sy maegden, een groot getal,
Die besig waren, Met Bloempjes garen,
En toyden heur hayren, Met bly geschal.

2 Sy songen daer een soo vrolijken Liedje,
Dat sich het Bosje beweegde daer van;
De Herders die speelden daer elck op een Rietje,
Met den Geyt-voetigen hippelaer, Pan:
Dat dorre Boomen, Door 't Lente-vyer,
Ja koele Stroomen, Ontvonkte schier:
De woelende Beeken, Die scheenen 't ontsteeken:
Mits hoorden ick spreken, Een geestig Dier.

[p. 58]

 

3 Loflieflijcke Lente, gy die ons met Bloemen,

 

Heuvels, en Dalen, soo cierlijk bepronkt,

 

Met duysent kleurtjes, waer door dat u roemen

 

d'Herdertjes, die gy het hertje ontfonkt

 

Wanneerse danssen, Vast handt, aen handt,

 

Gekroont met kranssen, In 't open Landt:

 

Gy doet de Herd'rinnen, De Herdertjes Minnen,

 

Dat yeder van binnen, Vol liefde brandt.

 

 

 

4 Siet hoe de Bloemen, en Kruyden der Hoven,

 

Die de Godinnen Flora ons telt,

 

Schijnen de lieflijcke Lente te looven:

 

Hoort hoe dat Phillis haer lof vermelt?

 

Men hoortse schrillen, Op toonen hoog,

 

Men sietse drillen, Als ofse vloog:

 

De pluymige Dieren, De Lente ook vieren,

 

Met soet tierelieren, Voor yeders oog.

 

 

 

5 Spart'lende Visjes, in woelende Beeken,

 

Siet men nu bakeren op de vloet:

 

Ia alles wat leeft dat voelt sich ontsteeken,

 

Door Lentsche kragjes in 't edelste bloet:

[p. 59]

 

Komt aertsche Eng'len, Aentrekkend' goet,

 

En helpt ons streng'len, Een Roosen-hoet,

 

Om op de vlechten, Van Flora te hechten,

 

Met d'Herdertjes knechten, Aen Amstels vloet.

J. Volhart.

Volhart in liefde.