Utrechts zang-prieeltjen

[p. 33]

't Samen-Gesang,
Tusschen
Cloris en Silvia.

Stem: Na dien de Goddelikheyt.

Herder.

A Ch soete Herderin,
Sult gy u wreede sin
Niet laten door mijn klagen?
Of is u hart van steen
Dan om my te plagen,
Ik die 't van herten meen?

Herderin.

2 Ach Clores! rust u hooft,
Waerom dus uyt-geslooft?
Wilt gy my doen Beminnen,
Nu noch tot geender tijt,

[p. 34]

 

Sult gy my verwinnen,

 

Daerom te vreeden zijt.

 

 

 

Herder.

 

3 Noyt is mijn hert gerust,

 

Voor dat ik heb geblust

 

Mijn vyeriglijck begeeren;

 

Of'k sal Atropus schicht

 

In mijn boesem doen keeren,

 

't En zy gy my verlicht.

 

 

 

Herderin.

 

4 Gy meend' ik wort geneygt,

 

Om dat gy my wat dreygt;

 

Ik acht niet eens u smeeke:

 

Gy bid my als Amint,

 

Die sijn hert wou doorsteeke,

 

Schoon hy 't niet waer gesint.

 

 

 

Herder.

 

5 Dat sweer ik mijn Diaen,

 

Selfs by de Silvere Maen,

 

Ia by dees klare Beeke,

 

By dese groene Bla'en,

 

Dat ik my sal doorsteeke,

 

So gy my gaet versma'en.

[p. 35]

 

Herderin.

 

6 'k Hoor wel dat gy het segt,

 

Maer doch mijn lieve Knecht

 

Gy sult hier niet beklijven:

 

Daerom laet my met vre'en

 

My mijn Beesjes drijven,

 

Want ik na huys moet tre'en.

 

 

 

Herder.

 

7 Adieu dan Tygers aert,

 

't Schijnt dat gy zijt gebaert

 

Niet dan om my te plagen:

 

Ik sweer u by Iupijn,

 

Dat gy 't noch sult beklagen

 

Als ik in 't Graf sal zijn.

 

 

 

8 Adieu dan Linde groen,

 

Gy sult mijn doot kond doen,

 

In u sal sijn geschreven

 

Hoe dat ik in 't verdriet,

 

En ook quam om 't leven

 

En wie my daer toe riedt.

UYT.