Utrechts zang-prieeltjen

[p. 315]

Op een Kusje.

K On ick my om u hals soo menighmalen winden
En ghy my wederom met soo veel krullen binden
In u snee-witten arm, als wel den wijnstock spreyt
Alwaer hy om den Olm sijner jonge telghen breyt:
Mocht ick het hoonigh-soet staegh aen u lippen rapen:
Dan sou noch lust, noch lucht tot eeten of tot slapen,
Noch wat ons lieffelijcks den milden Hemel gaf,
My locken, Rosemond, van uwe lipjes af.
Wy souden, om den vlam van onze min te blussen,
Ons moorden onderlingh met vriendelijcke kussen,
Soo langhe tot u ziel geselschapt met de mijn
Sou aen het doode Veer in Charons schuytje zijn,
Dan souden wy terstont geraecken inde weyen
Daer sich in staghe vreughd den Adel gaet vermeyen,
Daer 't helderlijck gheslacht ontrent haer Vryfters sweeft,
Wiens oude minne-vyer noch in haer borsten leeft:

[p. 316]

 

Daer 't brave Joffrou-volck of met haer Helden dansen:

 

Of singen in een dal, of vlechten myrten-kransen,

 

Daer door de dichte blaen, den soeten Zephyr queelt

 

En 't groene Lauren-looff met sijnen schaeduw speelt,

 

Daer 't altijdt Lenten is, daer Roose-bloempjes blasen

 

Haer soeten aessem, om de zieltjes mee te aesen.

 

Daer sou de blijde schaer van haeren plaets op staen

 

En in haer saligh Rijck ons vriendelijck ontfaen,

 

En beyde boven aen op hare stoelen setten

 

Op kussens van Narcis en sachte Violetten,

 

En niemant souder zijn, hoe grooten Heer of Vrou,

 

Die ons de hoochste plaets niet garen geven sou.

I.Westerbaen.