Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
AuteursrechtvrijWyse: Nova.
A Mstelse Zon die wijckt, en straten
Beswalckt, als ghy u glans ontruckt
O Roos, die tijdelijck gepluckt
De Minnaers in doods-noot kunt baten,
| |
[pagina 313]
| |
En welckt als blom op Somer-dagh,
Die Dauw noch Regen beuren mach.
2. Om dat ghy niet siet op hem daelen
't Weerschitterend licht, dat leven geeft,
Waer door hy half levend' leeft,
Berch niet, berch niet, o Zon u stralen,
Maer schietse soo door 't ooch in't hart
Dat hy de doodt versnorckt en tart.
3. Laet uwe straelen weer beschijnen
Wt uwe twee gheoochde Zon,
Die d'eerste liefd in hem begon,
Die met sijn leven sal verdwijnen
Ten zy dat ghy medooghen hebt,
Dat uyt u Zon hy voedtsel schept.
4 V glans alleen die geeft hem 't leven,
En soo hem die niet meer beschijnt
Sijn leven ebt, u lipjes zijnt
Die Necters douw tot voetsel geven,
En soo ghy hem daer van ontbloot,
Hy quijnt en sterft de bittere doodt.
|
|