|
| |
Silviaes Ialousy.
Philander seght my eens het geene waerom ghy
In't kriecken van den dagh dus vluchten ginckt van my.
| |
Stemme: L'Orangie.
I Ck vluchten schoon Goddin
Ick vluchten van mijn Silvia,
| |
| |
Wiens spoor ick stadigh volghe na,
Noyt docht ick// noch socht ick
Hoe sou dan// ick vrou van
V vluchten konnen Silvia so ras.
Waerom Philander dan in 't kriecken soo gevloogen,
Van my die u bemint? Ick vrees ick ben bedrooghen.
| |
Stemme: Tsa, tsa mijn Herder riet.
Dat sweer ick by mijn eer,
Ick sal't u doen verstaen
| |
| |
Nu dan Philander melt, seght my den rechten grondt,
Van 't geen daer ick u om soo schichtigh loopent vondt.
| |
Stemme: Mijn hertje brandt van soete min.
Soo dra als Cloris haer liet sien,
Dies Sylvia zaeght ghy my vlien,
Soo laeght ghy onder d'hagen.
Iae Sylvia die sat verborgen onder 't groen,
Wat joegt Philander ghy, kond ghy geen Haes opdoen?
| |
| |
| |
Stemme: Verheft u diep gesucht.
'k Ioegh nae een Ieughdich Hert,
't Gheen mijn ontrocken wert:
'k Ioegh nae een hertje dat mijn hert gevanghen had',
Maer laes ick vont haer niet hoe seer ick Cypres bad.
Philander 't is te diep, 'k verstae niet wat ghy seght
U reden sijn te hoogh, ick bid my onderrecht.
| |
Stemme: Naedien de Goddelijckheydt.
't Hertje zijt ghy Me-vrouw,
Dat ick na jaegh met rouw,
Het ander Hert is 't mijne:
Soo 't een het aer verlaet
Leef ick staegh in pijne,
En sweef in droeve staet.
| |
| |
Hoe kan u hert by 't mijn, of 't mijn by 't uwe wesen?
't Is losse Minnaers praet, uyt geyle min gheresen.
| |
Stemme: Verweende Corinne.
Noyt geyle minne// mijn waerde vrouw,
Socht u Philander t'onderstaen:
Maer schoon Goddinne// getrouwe trouw
En ware Liefde te nemen aen,
Die noyt geen ander// als Silvia
Sal minne// Goddinne geeft 't woortje Ia.
Soo my Philander mint, en draeght getrouwe trouw,
Leef ick vereent met hem, als echte Man en Vrouw.
| |
| |
| |
Stemme: Schoonste Lerinde.
Iuyght Herder om de trouwe Minne
Die ghy gheniet van Sylvia,
Schatert met my ghy Bosch-Goddinne,
Komt Echo, hoortst mijn lusjes na,
Maeckt 't wout verheught, op dat de pluymige dieren
Moghen tierelieren, schrillen uyt de vreucht
Die heden my schijnt om het hooft te swieren,
Wilt te samen vyeren, d'hooghste dagh mijns jeucht:
Dagh die my sal vergaren doen met een
Die in Philanders hertje staen alleen.
Liefde verblijdt.
|
|
Auteursrechtvrij