Utrechts zang-prieeltjen

[Breghje was lest heel belust]

Stemme: Van Theunis.

B Reghje was lest heel belust,
En geerich om te trouwen,
Sy liet haer Moertje noyt in rust,
En songh sonder op-houwen:
'k Hout met onsen Theunis, 'k hout met onsen Theunis,
Ick segh het hem nae, tot zijnder eer,
Dat hy op 't soenen niet deun is.

2. De Moer die sprack wel malle Brecht,
Wil jy ons Theunis minne?
Iae Moer: 't is sulcken reynen knecht,

[p. 160]

 

Hy speelt staegh in mijn sinnen,

 

'k Hout met onse Teunis, &c.

 

 

 

3. Laestmael ginck ick door het gras

 

Met hem heel soetjes wandelen,

 

Mijn docht ick in den Hemel was,

 

Soo wist hy my te handelen,

 

Ick houdt met onse Teunis, &c.

 

 

 

4 Als ick denck om lonckjes soet,

 

Die hy schoot van ter syen:

 

Ick krijgh een grilligh deur mijn bloedt,

 

O! 'k mach de knecht soo lyen,

 

Ick houdt met onse Teunis, &c.

 

 

 

5 Al quam de grootste van het Landt

 

Met hooghe eede sweeren,

 

Dat ick sou wesen zijn eyghen Sant,

 

Ick sou hem niet begheeren,

 

Soo hou ick het met Teunis, &c.

 

 

 

6 Dus Moertje laet het mij toch toe,

 

Dat ick mach Teunis krijghen:

 

Al maeckten jy 't my noch soo moe,

[p. 161]

 

Ick wil en sal niet swijghen

 

Te roemen van ons Teunis, te roemen van ons Teunis,

 

Daer singh ick of// met groote lof,

 

Dat hy op 't soenen niet deun is.

Nut en schadelijck.